Spotkania Bankowców - 2023/2024
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie
www.bankowcywarszawa.pl
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
4 marca 2024 r.
Słowa Jezusa wypowiedziane z krzyża
„Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”.
Słowa te są modlitwą. Powtarzamy je w czasie nabożeństwa Gorzkich żalów, Drogi Krzyżowej, czasem czasie Mszy świętej w Wielkim Poście.
Słowa Jezusa wypowiedziane z krzyża
1. "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią"
2. "Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju"
3. "Niewiasto, oto syn Twój. [ ... ] Oto Matka twoja"
4. "Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?"
5. "Pragnę"
6. "Wykonało się"
7. "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego"
1. "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią" (Łk 23,34)
Odpowiedzialność za śmierć Jezusa
To, że Jezus przebacza swoim prześladowcom, nie znaczy, że nie ponoszą oni odpowiedzialności za Jego śmierć. Nie usprawiedliwiają ich nawet dobre intencje, bo przecież niektórzy z nich uważali, że jest bluźniercą czy człowiekiem politycznie niebezpiecznym. Inna jest jednak wina Sanhedrynu, Piłata, Heroda czy kierującego się emocjami tłumu. Zależy ona od stopnia świadomości i wolności w chwili popełniania czynu. Boże przebaczenie gładzi karę wieczną - potępienia w piekle, ale człowiek musi ponieść karę doczesną - czasową na ziemi lub w czyśćcu.
2. "Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju" (Łk 23,43)
Co sądzić o ludziach nawracających się w ostatniej chwili?
Niektórzy ludzie nawracają się pod koniec swego życia, czasem kilka minut przed śmiercią. Posądzamy ich o religijne cwaniactwo. Czy przypadkiem nie zazdrościmy im grzechu i związanej z nim przyjemności? Nie można wykluczyć, że dopiero w chwili śmierci człowiek może uświadomić sobie zło, które uczynił, i szczerze żałować. Zostanie zbawiony, podobnie jak ci, którzy przez całe życie starali się przestrzegać przykazań. W czyśćcu poniesie karę doczesną [czasową] za swoje złe czyny.
Grzech przeciwko Duchowi Świętemu
Człowiek, który - licząc na Boże miłosierdzie - czeka z nawróceniem aż do śmierci, grzeszy przeciwko Duchowi Świętemu: "Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego»" (Mk 3, 28-29). Grzech ten nie może zostać odpuszczony, bo człowiek usiłuje wykorzystać dobroć Boga, czyli w istocie nie chce się nawrócić. Przez swoje wyrachowanie zamyka się na Ducha Świętego i Bożą miłość. Jeżeli jednak zrozumie swój błąd i zmieni nastawienie, grzechy zostaną mu przebaczone.
3. "Niewiasto, oto syn Twój. [ ... ] Oto Matka twoja" (J 19, 26-27)
Maryja Matką świętego Jana czy całej ludzkości?
Jan wyraźnie zaznacza w swojej Ewangelii, że spełnił polecenie Jezusa i zabrał Maryję do swojego domu, aby zapewnić Jej opiekę i bezpieczeństwo (zob. J 19, 27). Dopiero w XII wieku, przyjmując pogląd Orygenesa, zaczęto interpretować to wydarzenie głębiej: swoimi słowami z krzyża Jezus uczynił Maryję duchową Matką wszystkich ludzi. W osobie umiłowanego ucznia symbolicznie oddał ich pod Jej opiekę.
4. "Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?" (Mt 27, 46; Mk 15,34)
Jezus przywołuje treść Psalmu 22.
"Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?" - to modlitwa Jezusa, będąca cytatem z Psalmu 22., który ma charakter mesjański. Słowa te mają potwierdzić, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, w którym spełniają się proroctwa (zob. Ps 22, 2).
Czy Jezus prosił o pomoc Eliasza?
Aramejskie słowa Eli, Eli, czy też Eloi, Eloi, przez niektórych świadków ukrzyżowania zostały zrozumiane niewłaściwie. Sądzili, że Jezus prosi o pomoc proroka Eliasza, który, według ówczesnych wierzeń, pomagał ludziom w nieszczęściu.
Jezus - prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek
W jednej Osobie Syna Bożego są dwie natury, Boska i ludzka, ściśle ze sobą związane, nierozerwalne, ale niepomieszane. Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, posiada ludzki rozum i wolę, które są podporządkowane Jego Boskiemu rozumowi i woli (zob. KKK 480-483).
5. "Pragnę" (J 19,28)
W jaki sposób podano Jezusowi napój?
Żołnierze zinterpretowali prośbę Jezusa dosłownie. Sami gasili pragnienie napojem z wody i winnego octu, dlatego dali go rów nież Jezusowi. Podali go na łodydze hizopu, niskopiennej rośliny, rosnącej na murach. Jednak jej łodyga, nieduża i cienka, raczej nie nadaje się do takich celów. Gałązek hizopu Izraelici używali do skrapiania domów krwią baranka paschalnego, a także podczas oczyszczeń i składania ofiar. Niektórzy egzegeci uważają, że w tłumaczeniu popełniono błąd. Nie chodzi o hyssopo - "na hyzopie", ale o hysso - "na włóczni".
6. "Wykonało się" (J 19, 30)
Wykonało się!
Tymi słowami [niektóre tłumaczenia Pisma świętego mówią "Dokonało się!"] Ewangelista podkreśla, że Jezus do samego końca zachował wewnętrzną wolność i świadomość; przez cały czas także w ostatnich sekundach życia - akceptował podjętą samodzielnie decyzję zbawienia człowieka przez miłość, której znakiem i dowodem jest męka i śmierć na krzyżu.
7. "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego" (Łk 23,46)
Jezus przywołuje treść Psalmu 31.
Słowa Jezusa "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego" nawiązują do Psalmu 31.: "W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny!" (w. 6). Treścią Psalmu jest modlitwa człowieka chorego i prześladowanego, który ufając w Boże miłosierdzie, powierza Bogu swoje życie i prosi o ratunek. Jezus w całkowitym zaufaniu oddaje je Ojcu, co jest ratunkiem dla człowieka i początkiem nowego życia dla wszystkich zbawionych.
O której godzinie umarł Jezus?
Dzień u Żydów trwał 12 godzin: od 6.00 do 18.00. Godzina 6.00 była pierwszą godziną dnia, a 18.00 dwunastą. Śmierć Jezusa nastąpiła o godzinie dziewiątej, a więc o 15.00 po południu.
Znaczenie zjawisk towarzyszących śmierci Jezusa
Ewangelista mówi o zaćmieniu słońca, rozdarciu nieba i ciemnościach. Nie można dokładnie określić charakteru tych zjawisk, jednak niewątpliwie były to nadprzyrodzone znaki Bożej interwencji. Są one symbolem sądu Bożego i końca dotychczasowego starotestamentowego porządku. W chwili śmierci Jezusa rozpoczyna się nowy czas. Jego znakami są: nawrócenie złoczyńcy, wyznanie wiary przez setnika i oddanie chwały Bogu, nawrócenie tłumów bijących się w piersi (zob. Łk 23,46).
Opracowano na podstawie książki - ks. Eugeniusza Burzyła
Myśli wyszukane
Możesz dokonać wszystkiego, czego pragniesz,
jeśli tylko poświęcisz na to wystarczająco dużo czasu.
Potrzebujecie bowiem wytrwałości , abyście
spełniając wolę Bożą dostąpili obietnicy.
(Hbr 10,36)
W moim słowniku nie ma słów „nie mogę”, bo wiem,
że Bóg wyposażył mnie we wszystko co potrzebne
do wykonania tego co należy.
Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia
(Flp 4,13)
Żaden wiatr nie jest dobry dla statku,
który płynie bez celu.
Pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie,
do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie
(Flp 3,14)
Osiągnęlibyśmy znacznie więcej, gdybyśmy
góry nie zakładali, że to niemożliwe.
Co niemożliwe jest u ludzi,
możliwe jest u Boga.
(Łk 18,27)
Nigdy nie zajdziesz wyżej niż wtedy, gdy klęczysz.
Uniżcie się przed Panem,
a wywyższy was.
(Jk 4,10)
Często żałuję, że się odezwałam
nigdy - że zachowałam milczenie.
Nie uniknie się grzechu w gadulstwie,
kto ostrożny w języku - jest mądry.
(Prz 10,19)
Zmartwienie jest jak bujany fotel.
Daje ci jakieś zajęcie, lecz donikąd cię nie zawiezie.
Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego,
gdyż jemu zależy na was.
(1 P 5,7)
„Nie" - to jedno z niewielu słów,
których nie sposób źle zrozumieć
Niech wasza mowa będzie:
Tak, tak, nie, nie.
(M t 5,37)
Każdego kogo poznajesz, wie coś, czego ty nie wiesz, a powinieneś.
Ucz się od innych.
Człowiek widzi tylko to, co jest na zewnątrz,
Bóg przenika wzrokiem serca.
Św. Bernard
Każdy człowiek ma “swoje pięć minut”,
a każda rzecz swoje miejsce.
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona
godzina na wszystkie sprawy pod niebem.
(Koh 3,1)
Kto chce wejść na drabinę,
musi zacząć od najniższego szczebla.
.. lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto chciałby być pierwszym niech będzie niewolnikiem waszym
(Mt 20,26-27)
Sukces, to móc przyjść do domu, złożyć głowę
Na poduszce i spać spokojnie.
A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Jezusie Chrystusie.
(Flp 4,7)
To czysta strata czasu wyobrażać sobie, co byś zrobił, gdyby sytuacja była inna. Ona nie jest inna.
Bracia ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co ze mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną.
(Flp 3,13)
Najpewniejszy sposób, aby nie ponieść klęski,
to postanowić, że się zwycięży.
Rozstrzygnijcie dziś, komu służyć chcecie.
(Joz 24,25)
O wspaniałości efektu końcowego decyduje
to, co zrobisz ponad normę.
Piszę do ciebie ufny w twoje posłuszeństwo, świadom, że nawet więcej zrobisz niż mówię.
(Flm 1,21)
Sukces wynagradza trudy walki temu,
Kto o niego walczy.
Ci, którzy we łzach sieją, żąć będą w radości.
(Ps 126,5)
Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony
Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony:
Gdzie Bóg, Król świata całego
Dokonał życia swojego.
Gdzie Bóg, Król świata całego
Dokonał życia swojego.
Krzyżu Chrystusa bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony:
Ta sama Krew cię skropiła,
Która nas z grzechów obmyła.
Ta sama Krew cię skropiła,
Która nas z grzechów obmyła.
Krzyżu Chrystusa bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony:
Z ciebie moc płynie i męstwo,
W tobie jest nasze zwycięstwo.
Z ciebie moc płynie i męstwo,
W tobie jest nasze zwycięstwo.
Krzyżu zbawienny, drzewo poświęcone,
Krwią przenajświętszą Baranka skropione,
Że tam Zbawiciel na tobie
Umarł i poświęcił ciebie.
Że tam Zbawiciel na tobie
Umarł i poświęcił ciebie.
Krzyżu chwalebny, łoże Chrystusowe,
Na sobie niosąc zbawienie światowe,
Na tobie Jezus spoczywał,
Gdy w gorzkich mękach umierał.
Na tobie Jezus spoczywał,
Gdy w gorzkich mękach umierał.
|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
||
|
5 lutego 2024 r. Kościół i społeczność - z dokumentów Kościoła |
|||
|
Bóg jest zdolny wyprowadzić naród ku wolności, gdy lud jest wierny Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie i gdy żyje wiarą, nadzieją, miłością, prawdą i solidarnością. bł. Jerzy Popieuszko |
|||
|
Rerum novarum Społeczne zaangażowanie Kościoła Zmiana stosunków między przedsiębiorcami a pracownikami najemnymi, napływ bogactw do rąk niewielu przy równoczesnym zubożeniu mas, wzrost zaufania pracowników we własne siły i łączność między nimi, nade wszystko zaś pogorszenie się obyczajów, sprawiły, że walka (społeczna) zawrzała. Jak zaś bardzo wielkie wchodzą tu w grę wartości, świadczy fakt, iż walka ta wszystkie umysły trzyma w trwożnym oczekiwaniu przyszłości; pochłania geniusz mędrców, roztropność ludzi doświadczonych, zgromadzenia ludu, przenikliwość prawodawców narady panujących tak, że JUZ nie ma sprawy, która by gwałtowniej zajmowała ducha ludzkiego. Leon XIII, Encyklika Rerum nova rum (1891), 1 Rerum novarum |
|||
|
Człowiek potrzebuje wspólnoty Doświadczenie codzienne uczy człowieka, że siły ma słabe, ono go tez skłania I. wzywa do starania się o pomoc drugich. (...) Z tego to naturalnego pędu rodzi się wszelka łączność i nawet państwo; on także skłania człowieka do tworzenia ze współobywatelami w ramach państwa innych związków, szczuplejszych wprawdzie i niedoskonałych, w każdym jednak razie prawdziwych społeczności. Leon XIII, Encyklika Rerum novarum (1891), 37
|
|||
|
Gaudium et spes Równość wszystkich ludzi i sprawiedliwość społeczna Ponieważ wszyscy ludzie, obdarzeni rozumną duszą i stworzeni na obraz Boga, mają tę samą naturę i to samo pochodzenie i odkupieni przez Chrystusa korzystają z tego samego powołania I przeznaczenia Bożego, powinna być uznawana podstawowa równość wszystkich. Z pewnością nie wszyscy ludzie stoją na równym poziomie pod względem sprawności fizycznej oraz zdolności intelektualnych i moralnych. Wszelka jednak dyskryminacja w zakresie fundamentalnych praw osobowych, czy to społeczna, czy kulturalna: z powodu płci, rasy, koloru skóry, pozycji społecznej, języka czy religii, powinna być przezwyciężona i zlikwidowana jako sprzeczna z zamysłem Bożym. Godnym ubolewania jest fakt, że te fundamentalne prawa osoby dotąd nie wszędzie w pełni są zagwarantowane. Dzieje się tak, jeżeli na przykład odmawia się kobiecie możliwości wolnego wyboru małżonka i obierania stanu życia lub dostępu do takiego samego wykształcenia i rozwoju kulturalnego, jaki zapewnia się mężczyźnie. Ponadto, chociaż pomiędzy ludźmi występują uzasadnione różnice, to jednakowa godność osób domaga się dążenia ku bardziej ludzkiemu i sprawiedliwemu sposobowi życia. Zbytnie bowiem nierówności gospodarcze i społeczne wywołują oburzenie wśród członków albo narodów jednej rodziny ludzkiej i są sprzeczne ze sprawiedliwością społeczną, równością, godnością osoby ludzkiej, a także pokojem społecznym i międzynarodowym. Instytucje ludzkie, czy to prywatne, czy publiczne, powinny się starać służyć godności i celowi człowieka, walcząc zarazem usilnie przeciwko każdemu zniewoleniu tak społecznemu, jak i politycznemu i zapewniając ludziom fundamentalne prawa w ramach wszelkich systemów politycznych. Co więcej, trzeba aby tego rodzaju instytucje zaczęły stopniowo odpowiadać potrzebom duchowym, najwznioślejszym ze wszystkich, nawet jeżeli niekiedy osiągnięcie pożądanego celu wymagałoby dość długiego czasu. Sobór, Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes (1965), 29 Centesimus annus |
|
Źródła światowych konfliktów Kościół uważa, że orędzie społeczne Ewangelii nie powinno być traktowane jako teoria, ale przede wszystkim jako podstawa działania i zachęta do niego. Pod wpływem tego orędzia niektórzy z pierwszych chrześcijan rozdawali swe dobra ubogim, dając świadectwo, że nawet między ludźmi różnego pochodzenia społecznego możliwe jest pokojowe i solidarne współżycie. Czerpiąc w ciągu wieków moc z Ewangelii, mnisi uprawiali ziemię, zakonnicy i zakonnice zakładali szpitale i przytułki dla ubogich, członkowie bractw religijnych oraz mężczyźni i kobiety wszelkiego stanu nieśli pomoc ludziom potrzebującym i upośledzonym społecznie, przekonani, że słowa Chrystusa: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40), nie powinny pozostawać pobożnym życzeniem, ale muszą skłaniać do konkretnego działania. Jan Paweł II, Encyklika Centesimus annus (1991), 57 Caritas in veritate |
|
Nowe znaczenie środków społecznego przekazu Wyobrażenie sobie życia rodziny ludzkiej bez nich [środków społecznego przekazu] jest prawie niemożliwe. Na dobre i na złe są tak mocno wpisane w życie świata, że wydaje się absurdalne stanowisko tych, którzy uważają je za neutralne, w konsekwencji domagając się ich autonomii w odniesieniu do moralności osób. Często podobne perspektywy, w których nadmiernie akcentuje się ściśle techniczną naturę mediów, faktycznie sprzyjają ich podporządkowaniu kalkulacjom ekonomicznym, zamiarom panowania na rynkach oraz - nie na ostatnim miejscu - chęci narzucenia wzorców kulturowych, odpowiadających planom władzy ideologicznej i politycznej. Zważywszy na ich zasadniczy wpływ na zmiany w sposobie postrzegania i poznawania rzeczywistości oraz samej osoby ludzkiej, konieczna staje się wnikliwa refleksja nad ich wpływem, zwłaszcza w odniesieniu do etyczno-kulturowego wymiaru globalizacji i solidarnego rozwoju narodów. Podobnie jak tego oczekuje się od poprawnego zarządzania globalizacją i rozwojem, sensu i celów mediów należy szukać w podstawie antropologicznej. Oznacza to, że mogą one stać się okazją do humanizacji nie tylko wtedy, gdy dzięki rozwojowi technologicznemu stwarzają większe możliwości komunikacji i informowania, ale przede wszystkim wtedy, gdy ich organizacji i celom przyświeca obraz osoby i dobra wspólnego, odzwierciedlający jej uniwersalne wartości. Środki społecznego przekazu nie sprzyjają wolności ani nie powodują objęcia globalnym rozwojem i demokracją wszystkich z tego tylko względu, że pomnażają możliwości wzajemnej łączności i obiegu idei. By osiągnąć cele tego rodzaju, muszą one skoncentrować się na promocji godności osób i narodów, muszą wyraźnie kierować się miłością i służyć prawdzie, dobru oraz braterstwu naturalnemu i nadprzyrodzonemu. Istotnie, w ludzkości wolność jest ściśle związana z tymi wyższymi wartościami. Media mogą skutecznie pomagać w pogłębianiu jedno ści rodziny ludzkiej oraz etosu społeczeństw, gdy stają się narzędziami promocji powszechnego udziału we wspólnym poszukiwaniu tego, co słuszne. Benedykt XVI, Encyklika Caritas in veritate (2009), 73 Prawo nowych mediów |
|
Musimy uznać, że świat cyfrowy jest dzisiaj rzeczywistością, w której żyje wielu ludzi. Dotyczy to przede wszystkim świata Zachodu, ale także w coraz większym stopniu młodych ludzi w krajach rozwijających się. Nie możemy go już więcej uważać tylko za przestrzeń "wirtualną", czyli w jakimś sensie mniej ważną od rzeczywistości "realnej". Jeśli Kościół nie jest obecny w tej przestrzeni, jeśli Dobra Nowina nie jest głoszona także "cyfrowo", ryzykujemy utratę wielu ludzi, dla których to właśnie jest świat, w którym oni "żyją", bo tutaj otrzymują oni informacje, tutaj budują swoje przekonania i wyrażają je, angażują się w debaty, wchodzą w dyskusję z innymi i poszukują odpowiedzi na swoje pytania. Kościół jest już obecny w przestrzeni cyfrowej, ale następnym wyzwaniem jest to, aby zmienić nasz styl komunikacji, aby tę obecność uczynić bardziej skuteczną (...). Nowe media są rzeczywiście światem otwartym, wolnym, światem relacji poziomych, w którym wypowiedzi uznanych autorytetów i instytucji nie są automatycznie uznawane czy uprzywilejowywane. W tym świecie władza nie daje żadnego prawa, ale autorytet musi być zdobywany. Oznacza to, że hierarchia kościelna, tak samo jak władza polityczna i społeczna, musi znaleźć nowe sposoby komunikacji, musi rozwinąć nowe metody głoszenia, aby jej przesłanie otrzymało w tej przestrzeni należytą uwagę. Claudio M. Celli, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, na XIII Zwyczajnym Zgromadzeniu ogólnym Synodu Biskupów (2012) na temat znaczenia sieci społecznych dla komunikacji kościelnej
|
|
Evangelii gaudium Wielkie możliwości komunikacji społecznej Dzisiaj, gdy sieci i narzędzia ludzkiej komunikacji osiągnęły niesłychany rozwój, stajemy przed wyzwaniem, by odkryć i przekazać "mistykę" życia razem, wymieszania się, spotkania, wzięcia za rękę, uczestnictwa w tej nieco chaotycznej masie, która może zamienić się w prawdziwe doświadczenie braterstwa, w solidną karawanę, w święte pielgrzymowanie. W ten sposób większe możliwości komunikacji przełożą się na większe możliwości spotkania i większą solidarność między wszystkimi. Gdybyśmy mogli iść tą drogą, byłoby to rzeczą tak dobrą, tak uzdrawiającą, tak wyzwalającą, tak bardzo rodzącą nadzieję! Dobrze wyjść poza siebie, by przyłączyć się do innych. Zamknięcie się w sobie oznacza kosztowanie gorzkiej trucizny osamotnienia, a ludzkość traci za każdym dokonywanym przez nas wyborem egoistycznym. Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium (2013), 87 Dobre strony środków społecznego komunikowania |
|
Dobry przekaz pomaga nam zbliżać się do siebie i lepiej poznawać się wzajemnie, coraz bardziej jednoczyć. Dzielące nas mury mogą zostać obalone jedynie wówczas, gdy jesteśmy gotowi słuchać siebie nawzajem i uczyć się jedni od drugich. Potrzebujemy przezwyciężyć różnice przez takie formy dialogu, które pozwolą nam wzrastać we wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Kultura spotkania wymaga, byśmy byli gotowi nie tylko dawać, ale również przyjmować od innych. Media mogą nam w tym pomóc, zwłaszcza dzisiaj, kiedy sieci komunikacji międzyludzkiej osiągnęły niezwykle wysoki poziom rozwoju. W szczególności internet stwarza ogromne możliwości spotkania i solidarności między wszystkimi, i jest to rzecz dobra, jest to dar Boga. ( ... ) Dzięki sieci przesłanie chrześcijańskie może docierać "aż po krańce ziemi" (Dz 1, 8). Otworzyć drzwi kościołów znaczy również otworzyć je na świat cyfrowy, zarówno po to, by ludzie wchodzili, niezależnie od tego, jakie są ich warunki życia, jak i po to, by Ewangelia mogła przekraczać próg świątyni i wychodzić wszystkim naprzeciw. Jesteśmy powołani do dawania świadectwa o Kościele, który ma być domem wszystkich. Czy potrafimy przekazywać oblicze takiego Kościoła? Przekaz przyczynia się do nadawania kształtu misyjnemu powołaniu całego Kościoła, a sieci społecznościowe stanowią dziś jedno z miejsc, w których można żyć tym powołaniem do odkrywania piękna wiary, piękna spotkania z Chrystusem. Również w kontekście przekazu potrzebny jest Kościół, który potrafi rozgrzać, rozpalić serce. Franciszek, Orędzie na 48. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, 24.01.2014
|
Myśli wyszukane o Kościele |
||
|
Kościół jest w drodze, choć idzie utartymi szlakami, to jednak zawsze do nowych czasów.
bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Jak często nie doceniamy ludzi spoza Kościoła. Czasem bardziej niż my wiedzą, co znaczy wierzyć. ks. Jan Twardowski |
||
Myśli wyszukane o Świętym Kościele |
||
|
Kościół jest w drodze, choć idzie utartymi szlakami, to jednak zawsze do nowych czasów.
bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Czasem do kościoła wpadnie ktoś, podrzuci kwiat i ucieka. Ten kwiat jest nieraz dziękczynieniem, nieraz prośbą. Ale czy może być hołdem dla samego Boga? Nie proszę, nie dziękuję, po prostu daję. Bóg, który widzi w ukryciu, zobaczy i taki kwiat. ks. Jan Twardowski |
||
|
Jak często nie doceniamy ludzi spoza Kościoła. Czasem bardziej niż my wiedzą, co znaczy wierzyć.
ks. Jan Twardowski |
||
|
Aby znaleźć męczenników, nie trzeba udawać się do katakumb czy do Koloseum – męczennicy żyją teraz, w tak wielu krajach. Chrześcijanie są prześladowani z powodu wiary. W niektórych krajach nie mogą nosić krzyża – są za to karani. Dziś, w XXI w., nasz Kościół jest Kościołem męczenników. Papież Franciszek |
||
|
Ileż jest w Kościele osób naprawdę żyjących Bogiem, nieraz zupełnie zapomnianych, niezauważonych. Takich, które na co dzień żyją Eucharystią. Czy garnę się do świętości Kościoła, jaką jest Eucharystia? ks. Jan Twardowski Widziałem, spowiadałem ludzi, którzy, zmęczeni do granic wytrzymałości, |
||
|
klęczeli na bruku, i tam chyba ci ludzie zrozumieli, że są silni, że są mocni właśnie w tej jedności z Bogiem, z Kościołem. bł. Jerzy Popieuszko
|
||
|
Gdy jesteśmy zalęknieni, czy sprostamy, czy podołamy, czy przejdziemy do przyszłości, Kościół każe nam zwyciężać siebie w przedziwny sposób: samego siebie przezwyciężaj! bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Chrystus pragnął objawić się narodom. Z chwilą, gdy przy Bożym Dzieciątku uklękli przedstawiciele różnych narodów, rozpoczęło się dzieło Kościoła powszechnego, całego ludu Bożego. Żłóbek dziecięcy Jezusa jest kołyską Kościoła powszechnego. bł. Kardynał Stefan Wyszyński.
|
||
|
Pieśń: „Po górach, dolinach” 1. Po górach, dolinach rozlega się dzwon, Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja, 2. Bernadka dziewczynka szła po drzewo w las, Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja, 3. Modlitwę serdeczną szepczą usta jej: Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja, 4. "Pokornej mej prośbie odpowiedź swą daj: Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja, 6. O gwiazdo najświętsza wiedź nas w niebios kraj. Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja,
|
|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
|
|
8 stycznia 2024 r. Nowe media społecznościowe |
||
|
Dynamika mediów i świata cyfrowego nie sprzyja rozwojowi zdolności do mądrego życia, głębokiego myślenia. Prawdziwej mądrości, owocu refleksji, dialogu i wielkodusznego spotkania między ludźmi, nie osiąga się jedynie na drodze gromadzenia danych, prowadzącego do przesytu i zamętu w swego rodzaju skażeniu umysłowym. FRANCISZEK. |
||
|
Po co są media? Tam gdzie niemożliwa jest bezpośrednia komunikacja, potrzebujemy mediów jako pośrednich łączników informacji oraz platformy wymiany dyskusji. Media służą edukacji, informacji i rozrywce, przy czym aspekt rozrywki najczęściej przeważa. Bez mediów nie moglibyśmy organizować nie tylko naszego prywatnego życia, ale również złożoności współczesnych społeczeństw. Media są komunikacyjnym spoiwem łączącym społeczeństwa - im bardziej złożone społeczeństwo, tym bardziej konieczne stają się media. W szczególności demokracja nie może funkcjonować bez wolności słowa i wymiany informacji, a także bez wkładu wszystkich obywateli. Jak Kościół postrzega media? Media są niezbędnym budulcem współczesnych społeczeństw. Nie są jednak celem samym w sobie. Jako środki społecznego przekazu służą ludziom i wzajemnemu porozumieniu. Przed mediami oraz tymi, którzy je tworzą i propagują, stoi szczególne etyczne wyzwanie. Ich działanie musi zmierzać do jednego celu - wzajemnego porozumienia. Co służy porozumieniu, a co powstrzymuje? Co wspiera ludzi i ich społeczne relacje? Jakie osiągnięcia służą dobru wspólnemu, np. swobodnej wymianie informacji i wolności słowa? Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, utworzona w 1948 r., zajmuje się kwestiami szerzenia prawd wiary w sposób właściwy dla mediów oraz tym, jak należycie używać media. Wszelkie prawdziwe życie jest spotkaniem.MARTIN BUBER (1868-1965), filozof i religioznawca |
Umiejętność rozmawiania czyni nas ludźmi. KARL JASPERS (1883-1969) Filozof
Internet jest raczej tworem społecznym niż technicznym. TlM BERNERS-LEE (* 1955), wynalazca HTML i współtwórca internetu
|
|
Jaki stosunek ma Kościół do mediów społecznościowych? Internet - a w szczególności media społecznościowe odbierany jest jako ważne rozszerzenie możliwości komunikacyjnych. Papież Benedykt XVI poruszał ten temat wielokrotnie; mówił: "Nowe technologie pozwalają ludziom na spotykanie się ponad granicami przestrzeni i własnych kultur, dając w ten sposób początek całemu światu nowych potencjalnych przyjaźni. Jest to ogromna szansa, ale wiąże się również z większą uwagą i świadomością w odniesieniu do możliwych zagrożeń. (Orędzie papieża Benedykta XVI na 45. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu). Jak wszystkie media, tak również media społecznościowe powinny służyć wspólnemu dobru i rozwojowi człowieka. Papież Benedykt XVI wzywa do "poważnej refleksji na temat znaczenia komunikacji w erze cyfrowej". Media społecznościowe dają Kościołowi ogromną szansę urzeczywistnienia tego, czym jest prawdziwa wspólnota jako communio (komunia). Papież Franciszek ma konto na Twitterze (@pontifex), które założył jeszcze papież Benedykt XVI. Na początku 2016 roku miał on już 26 mln obserwujących. Na czym polega wykluczenie cyfrowe? Współpraca wszystkich na rzecz osiągnięcia i rozwoju dobra wspólnego jest celem nadrzędnym wszelkich środków społecznego przekazu. W internecie i sieciach społecznościowych wyklucza się z góry tych, którzy z powodów strukturalnych, finansowych lub osobistych nie mają dostępu do internetu lub nie mają wystarczających kompetencji, by go używać. By nie dochodziło do wykluczenia poszczególnych grup (wykluczenie cyfrowe), Kościół nieustannie domaga się swobodnego dostępu do społecznych środków komunikacji i zakazu monopolizowania oraz kontroli ideologicznej. Kiedy wykluczenie dotyka osób starszych, bezrobotnych oraz gorzej wykształconych, należy raczej mówić o wykluczeniu społecznym, który za wszelką cenę należy prze zwyciężyć. Nie chodzi tu jedynie o proces komunikacji, ale również o przezwyciężenie niesprawiedliwych struktur, które wykluczają jednostki i grupy społeczne, odcinając je od dostępu do informacji, a tym samym do edukacji i rozwoju. Jak właściwie używać mediów? Właściwe wykorzystywanie mediów stanowi wyzwanie dla każdego człowieka. Już używając mediów klasycznych (prasa. radio. telewizja). istotne jest aktywne zainteresowanie wybranymi tematami. Pasywna konsumpcja doprowadza człowieka do stanu jedynie użytkownika, który jest duchowo pusty. W tym zakresie zarówno rodzice, jak i nauczyciele oraz prowadzący grupy młodzieżowe są szczególnie odpowiedzialni: muszą dawać młodzieży przykład nieuzależniającego korzystania z mediów i wprowadzać ją w te obszary medialne, które ubogacają. W zakresie mediów cyfrowych dochodzi jeszcze jeden zakres odpowiedzialności: szczególnie w mediach społecznościowych nie jest się już jedynie odbiorcą, przyjmującym to, co tworzą i publikują inni. Każdy może sam być twórcą, może coś promować przez lajki, komentować lub też pisać wiadomości, wstawiać zdjęcia i wideo na strony internetowe. Tym samym odpowiedzialność staje się porównywalna z odpowiedzialnością każdego producenta medialnego.Nowe media stanowią naprawdę otwarty świat, wolny; działają na zasadach partnerskich, nie akceptują ani nie wyróżniają artykułów tylko dlatego, że stoi za nimi znany autorytet czy instytucja. W takim środowisku autorytet nie jest obdarzany szczególnymi prawami, lecz musi sobie na nie zasłużyć. |
Claudio MARIA CELLI (*1941), przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu
Człowiek nie może nie komunikować. PAUL WATZLAWICK (1921-2007), teoretyk komunikacji
Moim zdaniem potrzeba prawa do prywatności, prawa do tego, by nie być inwigilowanym, by dostęp do internetu nie był ograniczany czy blokowany. Ważny jest również swobodny dostęp do komercyjnych rynków. Internetowe strony polityczne powinny być ogólnie dostępne - za wyjątkiem tych, co do których zgadzamy się, że zawierają treści nielegalne i obrzydliwe. Oczywiście, potrzeba także podstawowego prawa dostępu do internetu, gdyż w dalszym ciągu tylko mniej niż połowa ludzkości może z niego korzystać. TIM BERNERS-LEE w odpowiedzi na pytanie, co powinno być zapisane w Karcie praw podstawowych internetu.
Jest rzeczą niedopuszczalną, aby korzystanie z wolności społecznego przekazu informacji było uzależnione od bogactwa, wykształcenia czy pozycji politycznej. Prawo to bowiem przysługuje wszystkim. JAN PAWEŁ II, Instrukcja duszpasterska o przekazie społecznym Aetatis novae (1992)
Sieci społecznościowe mogą być nie tylko narzędziem ewangelizacji, ale również czynnikiem ludzkiego rozwoju BENEDYKT XVI, Orędzie no Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, 2013
Pewnego ranka obudzimy się i stwierdzimy, że już nie potrafimy pisać ręcznie, z naszych biurek zniknął papier listowy i koperty, a atrament w piórze wysechł. Otworzymy usta i nie wydobędzie się z nich żaden dźwięk. Zapomnimy, jak to jest uścisnąć komuś rękę czy śmiać się na głos. Bez wątpienia nadal potrafimy się komunikować, ale cały czas w tym samym zuniformizowanym stylu. Jedyną różnicę pomiędzy naszymi wiadomościami będzie stanowiła treść. CLIFFORD STOLL (* 1950) astrofizyk i projektodawca komputerowy, wypowiedź z 1995
|
|
Jaką odpowiedzialność ponoszę jako użytkownik mediów? Media mogą zbliżać ludzi do siebie albo doprowadzać do ich osamotnienia. Mogą ubogacać ludzi, rozwijać ich mądrość i inspirować albo sprowadzać ich na złą drogę. Wszystko, co dzieje się w sieciach społecznościowych, powinno mieć na celu ogólnoludzką komunikację: przełamanie pomieszania języków przy wieży Babel (por. Rdz 11, 4-8) i doprowadzenie do porozumienia wszystkich w Bożym Duchu (por. Dz 2, 5-11). Centralnym pojęciem jest tutaj "odpowiedzialność": odpowiedzialność wobec Boga, który pragnie, abyśmy pomagali w ukazywaniu się prawdy i odnajdywali się w miłości; odpowiedzialność wobec drugiego człowieka, który dzięki mediom powinien uczestniczyć w życiu społecznym; odpowiedzialność wobec siebie samego, by wejść dzięki mediom we wspólnotę z innymi, a nie uciekać od nich i ich potrzeb w egoistyczną izolację. Jak wygląda idealna komunikacja w Internecie? Choć wskazane jest, by chrześcijanie zdobyli "cyfrowe kontynenty" i wypełnili je światłem Ewangelii, to ich styl komunikacji musi odróżniać się od panujących wzorców. To dobrze, że chrześcijanie publikują i prowadzą blogi o tematyce religijnej. Jeśli jednak donoszą w nich na innych, oczerniają, poniżają, osądzają, doprowadzają do rozłamów albo je wspierają, wtedy działają, przeciwko temu, czego Ojciec Święty, Franciszek domagał się w Evangelii gaudium: "Radość Ewangelii jest dla całego ludu, [Kościół] nie może z udziału w niej wykluczać nikogo". To samo dotyczy obecności chrześcijan w środkach społecznego przekazu: aby Kościół (…) wychodził dzisiaj głosić Ewangelię wszystkim ludziom, w każdym miejscu, przy każdej okazji, nie zwlekając, bez niechęci i bez obaw" (EG 23). Czy istnieją dobre i złe media? Media nie są ani złe, ani dobre. Jedne są bardziej przydatne, a inne mniej. Wszystko zależy od tego, do czego i jak są używane. Można wykorzystywać z zasady pożyteczne media do bezsensownej zabawy i bezużytecznej informacji, odcinając człowieka od prawdziwego życia. Właściciele mediów mogą na nich zarabiać przez celowe wzbudzanie w konsumencie zachowań uzależniających. Media są poddane coraz większej komercjalizacji. Często schodzą na manowce taniej używki wypełniającej świat banałem i beznadzieją. Ludzie wchodzą często do internetu z powodu treści gloryfikujących przemoc, a jeszcze częściej pornografię. Usługodawcy tworzą w związku z tym coraz to nowe sposoby przedstawiania tych treści (np. gry komputerowe) i strategie sprzedaży, by kreować coraz więcej uzależnionych, a często nałogowych użytkowników. Wszystko to jest medialnym nadużyciem. Chrześcijanie muszą świadomie unikać niektórych treści oraz z miłości do bliźniego pomagać szczególnie młodzieży w wychodzeniu z uzależnienia od internetu. Miał 1000 znajomych na Facebooku, ale żadnego prawdziwego przyjaciela.Anonim |
Internet jest miejscem polowania, kopiowania, prześwietlania. W najgorszym wypadku jest miejscem egzekucji, seksualnego wykorzystania, miejscem dla śledczych i urzędników do spraw ochrony danych. A w mniej groźnym przypadku jest oderwanym od rzeczywistości światem plotek. BRUCE WIllIS (* 1955) aktor filmowy, wypowiedź z 2007 Media cyfrowe tuczą, ogłupiają, wyzwalają agresję, sprzyjają osamotnieniu, powodują choroby i unieszczęśliwiają. MANFRED SPITZER (*1958), psychiatra i psycholog, twórca pojęcia „demencja cyfrowa" W świecie cyfrowym przekazywanie informacji oznacza coraz częściej wprowadzanie ich do sieci społecznej, gdzie wiedza jest dzielona wspólnie w obrębie wymiany prywatnej. Relatywizacji ulega jasne rozróżnienie między producentem a konsumentem informacji, zaś komunikacja chciałaby być nie tylko wymianą danych, ale również coraz bardziej dzieleniem się nimi. BENEDYKT XVI, Orędzie na 45. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, 2011 Prawo do informacji jest ściśle związane z wolnością przekazywania. W rzeczywistości na tym opiera się całe życie społeczne i nieustanny dialog między poszczególnymi ludźmi, jak i ich grupami. Instrukcja duszpasterska o środkach społecznego przekazu, Communio et progressio Właściwy bowiem wybór wymaga, aby w pełni popierali oni wszystko to, co wyróżnia się z moralnego, naukowego lub artystycznego punktu widzenia, unikali zaś tego, co stałoby się dla nich powodem lub okazją do poniesienia uszczerbku duchowego, lub tego, co przez zły przykład może innych narazić na niebezpieczeństwo albo stanąć na przeszkodzie dobrym przekazom, a wspierać złe; najczęściej dzieje się tak przez opłacanie producentów, którzy stosują te środki jedynie z pobudek materialnych. Sobór Watykański II, Dekret o środkach społecznego przekazu, Inter mirifica Dezinformacja jest mówieniem połowy rzeczy, tych, które są dla mnie bardziej korzystne, a nie mówieniem drugiej połowy. I tak ktoś, kto ogląda telewizję albo słucha radia, nie może wyrobić sobie dobrego osądu, ponieważ nie ma do tego danych, i mu ich nie dostarczają. wystrzegajcie się, proszę, tych trzech grzechów. FRANCISZEK, przemówienie do dziennikarzy, 22.03.2011
|
|
Jak się uchronić przed nadużyciami mediów? Nadużyciom w mediach należy zdecydowanie przeciwdziałać. Gwarantując wolność, należy wymagać również przestrzegania zasad moralnych. Dostawcy łączy, usług i platform stoją przed większym niż kiedykolwiek wyzwaniem podporządkowania się etycznym wzorcom dla dobra wspólnego i rozwoju ludzkości. Poniżanie ludzkiej seksualności, a szczególnie rozpowszechnianie pornografii dziecięcej jest zbyt wielkim nadużyciem, by odpowiedzialni za media mogli nadal je ignorować. Równie niedopuszczalne są wszelkie formy mobbingu cyfrowego i nękania, które rozpowszechniają się coraz bardziej z powodu anonimowości, jaką daje internet. W związku z niebezpieczeństwem nadużyć w wykorzystaniu danych przez koncerny takie jak Google (lub nawet rządy państw), ważne jest, by nie obnażać się zupełnie w internecie, choćby przez robienie smartfonem intymnych zdjęć - selfie. Czy Kościół musi wykorzystywać wszystkie nowinki techniczne? Nauka i technika są "wspaniałym produktem kreatywności otrzymanej od Boga". Jednak postęp nie jest celem samym w sobie - wszystko, co nowe, nie jest od razu również dobre. Należy sprawdzać, czy wszelkie nowinki służą człowiekowi (a tym samym dobru wspólnemu), czy też lekceważą godność człowieka, przedstawiając pozorne wartości i wywołując uzależnienie. Materiały zostały opracowane na podstawie DoCat Google nie jest środkiem komunikowania, ale modelem działalności gospodarczej. FRANK A. MEYER (* 1944) Dziennikarz |
Dynamika mediów i świata cyfrowego nie sprzyja rozwojowi zdolności do mądrego życia, głębokiego myślenia. Prawdziwej mądrości, owocu refleksji, dialogu i wielkodusznego spotkania między ludźmi, nie osiąga się jedynie na drodze gromadzenia danych, prowadzącego do przesytu i zamętu w swego rodzaju skażeniu umysłowym. FRANCISZEK Słowa zimne powoduję, ze człowiek sztywnieje. Słowa gorące - parzą. Gorzkie słowa powodują zgorzknienie, a słowa gniewne budzą gniew. Słowa życzliwe odnajdują swoje odzwierciedlenie w człowieku, który je słyszy: rozweselają go, uspokajają i pocieszają. BŁAŻEJ PASCAL (1623-1662) matematyk i filozof Umiejętność korzystania z nowych języków potrzebna jest nie tyle, aby nadążać za duchem czasu, ale właśnie po to, żeby pozwolić nieskończonemu bogactwu Ewangelii znaleźć takie formy wyrazu, które byłyby w stanie dotrzeć do umysłów i serc wszystkich ludzi. BENEDYKT XVI, Orędzie na 47. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, 2013
|
Myśli wyszukane o Kościele |
||
 |
Miłosierdziem budujemy Kościół Boży. bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
|
|
W jakim celu mamy przychodzić do kościoła? Czy na pewno po to, aby pojednać się z Panem Bogiem? Przychodzimy jako skruszeni grzesznicy. Mamy tu zobaczyć swoją nędzę, grzechy. Obmyć się ze swoich próżnych, lekkomyślnych, zawistnych myśli. Wchłaniać w siebie Słowo Boże i Jezusa Eucharystycznego. Nie żeby zabezpieczyć się przed biedą cierpieniem, śmiercią, ale przeżyć je w duchu wiary, zawierzenia Panu Bogu. ks. Jan Twardowski |
|
|
| |
Kościół nie pójdzie na żadne przywileje, bo na ziemi nie ma dla Kościoła przywileju, poza Chrystusem. bł. Jerzy Popieuszko |
|
|
Czasem wydaje się, że można przewrócić Pana Jezusa i cały Kościół, ale On panuje na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.
ks. Jan Twardowski |
|
|
Myśli wyszukane o Kościele |
||
|
Nie Kościół ma się przystosować do świata, tylko świat ma się przystosować do Ewangelii. Ciężko jest być wiernym Bożym przykazaniom, ale zachowanie Bożych przykazań daje radość, a pogwałcenie ich mnoży krzyże i mękę. bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Bóg jest zdolny wyprowadzić naród ku wolności, gdy lud jest wierny Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie i gdy żyje wiarą, nadzieją, miłością, prawdą i solidarnością. bł. Jerzy Popieuszko |
||
|
Boże, chroń nas od Kościoła ziemskiego tryumfującego, bogatego, potężnego, panującego...Od Kościoła bez Wielkiego Piątku.
ks. Jan Twardowski .. |
||
|
...anemia naszego życia moralnego nie jest winą kościoła, tylko słabych katolików, którzy kochają kościół i są do niego przywiązani, ale go nie słuchają. bł. Kardynał Stefan Wyszyński
|
||
|
Nie ma Kościoła bez krzyża, nie ma ofiary, uświęcenia i służby bez krzyża. Nie ma trwania i zwycięstwa bez krzyża. Każdy, kto w słusznej sprawie zwycięża, zwycięża przez krzyż i w krzyżu. bł. Jerzy Popieuszko |
||
|
Jak często nie doceniamy ludzi spoza Kościoła. Czasem bardziej niż my wiedzą, co znaczy wierzyć.
ks. Jan Twardowski |
||
|
Trzeba przekonać katolików polskich, że siła kościoła naszego zależy od siły duchowej wiernych żyjących w łasce uświęcającej; że o tyle bronimy kościoła, o ile bronimy w duszy łaski; o tyle umacniamy kościół, o ile sami jesteśmy silni w wierze i podani łasce. bł. Kardynał Stefan Wyszyński
|
||
|
Tylko wspólna i zgodna współpraca rodziców, wychowawców, Kościoła i całej młodzieży może przeciwstawić się wszystkiemu, co ogranicza wielkość człowieka i niszczy wartości wyrosłe z ofiary pokoleń Polaków, którzy płacili wysoką cenę za przetrwanie ducha narodu. bł. Jerzy Popieuszko . |
||
Myśli wyszukane o Kościele |
||
|
Musimy się bronić, aby naszym udziałem nie stało się tak dziś powszechne wygodnictwo i obojętność. Bóg wzywa nas, abyśmy umieli nasze życie, wiedzę, naukę, czas, siły fizyczne, a może nawet daleko posunięte ich wyczerpanie, poświęcić dla Kościoła. bł. Kardynał Stefan Wyszyński
|
||
|
Słusznie mówi się, że naród jest rodziną rodzin, bo narodowi, państwu i Kościołowi najwięcej dają rodziny, rodzice, mąż i żona. bł. Kardynał Stefan Wyszyński . |
||
|
W Kościele nigdy nie jesteśmy samotni. Chrystus zapewnił, że nie zostawi nas sierotami i wierny jest swojej obietnicy. Żyje w swoim Kościele i jest jego Tajemnicą. Nawet gdy my o Nim zapominamy - On o nas pamięta; gdy my nie wierzymy Mu – On nam wierzy; gdy my przestajemy Go miłować - On nadal nas miłuje. bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Z doświadczenia dwudziestu wieków kościół wydobył potężną naukę o godności ludzkiej, której trzeba bronić przez miłość, jaką winniśmy mieć ku każdemu człowiekowi. bł. Kardynał Stefan Wyszyński . |
||
|
Musimy zerwać z tym swoistym "laicyzmem narodowej katolickości", w której wszystko na zewnątrz, w słowach i gestach jest katolickie, tylko w sercach i umysłach jest człe piekło dantejskie. bł. Kardynał Stefan Wyszyński . |
||
|
Matką dla nas jest Kościół Chrystusowy. Spotkania z nim to ciągłe dolewanie oliwy do lampki naszego życia duchowego, to ciągła dbałość o to, byśmy byli wartościową solą ziemi, byśmy swym postępowaniem oświetlali drogi życia, które - czy chcemy tego, czy nie chcemy, czy myślimy o tym, czy nie myślimy - prowadzą do spotkania w Bogu bł. Jerzy Popieuszko . |
||
|
W jakim celu mamy przychodzić do kościoła? Czy na pewno po to, aby pojednać się z Panem Bogiem? Przychodzimy jako skruszeni grzesznicy. Mamy tu zobaczyć swoją nędzę, grzechy. Obmyć się ze swoich próżnych, lekkomyślnych, zawistnych myśli. Wchłaniać w siebie Słowo Boże i Jezusa Eucharystycznego. Nie żeby zabezpieczyć się przed biedą cierpieniem, śmiercią, ale przeżyć je w duchu wiary, zawierzenia Panu Bogu. ks. Jan Twardowski |
||
|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
|
|
4 grudnia 2023 r. Nauka Społeczna Kościoła |
||
|
Czyń wszelkie dobro, jakie możesz, wszelkimi środkami, na wszystkie sposoby, we wszystkich miejscach, w każdym czasie, wobec każdego człowieka, tak długo jak tylko potrafisz.
JOHN WESLEY (1703-1791) Znane jako zasada Johna Wesley'a. |
||
|
22. Dlaczego Kościół zajmuje się nauką społeczną?
Człowiek jest dogłębnie ISTOTĄ SPOŁECZNĄ. Zarówno w niebie, jak i na ziemi jest on zdany na wspólnotę. Bóg przekazał swojemu ludowi już w Starym Testamencie zasady społeczne i przykazania, według których można żyć dobrze i sprawiedliwie. Dzięki rozsądkowi człowiek potrafi odróżnić niesprawiedliwe warunki od sprawiedliwych, które są niezbędne do sprawiedliwego porządku społecznego. W Jezusie poznajemy, że sprawiedliwość zostaje spełniona dopiero w miłości. Współczesne wyobrażenia solidarności zostały zainspirowane przez chrześcijańską miłość bliźniego
23. Jakie są zadania katolickiej nauki społecznej?
Katolicka nauka społeczna ma dwa zadania: 1. Uwydatnianie zobowiązań do postępowania społecznego według sprawiedliwości, jak wynika to z Ewangelii. 2. Potępianie w imieniu sprawiedliwości wszystkiego, co w strukturach społecznych, gospodarczych czy politycznych sprzeciwia się przesłaniu ewangelicznemu.
Wiara chrześcijańska zajmuje jasne stanowisko w sprawie godności człowieka i wywodzi stąd stosowne zasady, normy i wartości, które umożliwiają wolny i sprawiedIiwy porządek społeczny. Jakkolwiek zasady nauki społecznej są jasne, muszą one być wciąż stosowane do aktualnych kwestii społecznych. Kościół staje się w zastosowaniu swojej nauki społecznej adwokatem szczególnie tych ludzi, którzy z różnych powodów nie mogą podnieść swoich argumentów i którzy są niejednokrotnie najbardziej dotknięci przez niesprawiedliwe struktury.
|
Człowiek jest ISTOTĄ SPOŁECZNĄ, gdyż prawidłowo może rozwijać się tylko w społeczeństwie; realizuje swoje potrzeby, żyjąc w społeczeństwie.
Wszyscy chrześcijanie, także pasterze, są wezwani, by troszczyć się o budowę lepszego świata. Mówimy o tym, ponieważ myśl społeczna Kościoła jest w pierwszym rzędzie pozytywna i konstruktywna, nadaje kierunek działaniu przemieniającemu, i w tym sensie nie przestaje być znakiem nadziei wypływającej z pełnego miłości serca Jezusa Chrystusa. FRANCISZEK, EG 183 (EG – Ewangelii gaudium) |
|
24. Kto właściwie określa, czym jest nauka społeczna Kościoła?
W powstawaniu nauki społecznej mają swój udział wszyscy członkowie Kościoła, stosownie do własnych zadań i charyzmatów. Zasady nauki społecznej zostały sformułowane w najważniejszych dokumentach Kościoła. Nauka społeczna jest oficjalną nauką całego Kościoła. Urząd Nauczycielski Kościoła - czyli papież i biskupi złączeni z nim we wspólnotę - nieustannie wpaja Kościołowi i ludzkości, jak powinno wyglądać społeczeństwo oparte na społecznej sprawiedliwości i pokoju.
25. Jak powstała nauka społeczna Kościoła?
Żaden człowiek, który słucha Ewangelii, nie może być obojętny wobec jej wymagań społecznych. Przez pojęcie "nauka społeczna" rozumie się te wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w kwestiach społecznych, które pojawiają się od czasu ogłoszenia encykliki „Rerum novarum” papieża Leona XIII. Wraz z XIX-wiecznym uprzemysłowieniem pojawiła się nowa "kwestia społeczna". Znaczna część ludzi nie była już zatrudniona w rolnictwie, tylko w przemyśle. Nie istniały wówczas ochrona pracownika, ubezpieczenia zdrowotne, prawa do urlopów; często zatrudniano dzieci. Powstawały związki zawodowe, które zajmowały się prawami pracowników. Dla papieża Leona XIII stało się jasne, że powinien zareagować na to w sposób nadzwyczajny. W swojej encyklice „Rerum novarum” naszkicował on zarys zasad sprawiedliwości społecznej. Od tego czasu kolejni papieże - odnosząc się do "znaków czasu" w duchu i tradycji „Rerum novarum” - wciąż reagowali na problemy dotyczące kwestii społecznych. Wypowiedzi, które zebrano na przestrzeni lat, nazywa się nauką społeczną. Obok ogólnokościelnego stanowiska, czyli wypowiedzi papieża, konsystorza czy też samej Kurii Rzymskiej, zawiera się w niej również szereg regionalnych stanowisk, np. wypowiedzi społecznych konferencji episkopatów w odniesieniu do nauki społecznej.
26. Dlaczego Kościół nie zajmuje się wyłącznie sprawami jednostek?
Czasami zarzuca się Kościołowi, że zajmuje się jedynie kwestią zbawienia pojedynczych ludzi. Rzeczywiście dla Boga ważny jest każdy pojedynczy człowiek. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi i niepowtarzalni. Mimo to każdy z nas, od urodzenia jest zdany na wspólnotę z innymi ludźmi. Możemy być szczęśliwi tylko przez dobre relacje z innymi. Już w opowieści o stworzeniu zostało powiedziane: .Potem rzekł Pan Bóg: «Nie jest dobrze, by człowiek był sam. Uczynię mu pomoc podobną do niego»" (Rdz 2, 18). Bóg interesuje się całościowym dobrem człowieka, a więc również tym, co pozwala mu się rozwijać przez różnorodne współdziałanie - we wspólnocie ludzkiej.
27. Dlaczego Kościół praktykuje solidarność?
Kościół niesolidarny byłby sprzecznością samą w sobie. Kościół jest miejscem, w którym objawia się ciągła solidarność Boga z człowiekiem. Miłość Boża powinna znaleźć we wspólnocie Kościoła swoją ludzką kontynuację i w końcu dotrzeć do każdego człowieka. W Kościele Bóg chce zgromadzić wszystkich ludzi: "Oto mieszkanie Boga z ludźmi" (Ap 21, 3). Kościół jest "znakiem i narzędziem" (Lumen gentium, 1) komunii wszystkich ludzi z Bogiem i między sobą. Bóg próbuje przez Kościół, który według wzoru swego Pana jest solidarny z bezsilnymi, ofiarami i biednymi naszych czasów, dotrzeć do ludzi wszystkich narodów i kultur, by im pomóc. Wszędzie, gdzie społeczeństwa chcą uczynić świat bardziej ludzkim, Bóg jest po ich stronie. Kościół jest zatem solidarny ze wszystkimi, którzy chcą nadać zbawieniu Boga ludzkie oblicze.
|
Urząd Nauczycielski Kościoła nie jest ponad słowem Bożym, lecz jemu służy, nauczając jedynie tego, co zostało przekazane. Z nakazu Bożego i przy pomocy Ducha Świętego pobożnie słucha on Bożego słowa, święcie strzeże i wiernie wykłada. I wszystko, co z tego jednego depozytu wiary czerpie, podaje do wierzenia jako objawione przez Boga. Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym (Dei verbum, 10) Niewidomi odzyskują wzrok, kulawi chodzą, trędowaci stają się czyści, głusi słyszą. Umarli zmartwychwstają, a ubogim jest głoszona dobra nowina. Mt 11, 5 Miłość bliźniego jest fundamentem nauki społecznej Kościoła. BENEDYKT XVI, CiV 2 (CiV – Caritas in veritate) Wtedy Pan zapytał Kaina: „Gdzie jest twój brat Abel?". On na to: "Nie wiem. Czyż jestem stróżem mojego brata?". Rdz 4, 9 Nie można już dłużej twierdzić, że religia powinna się ograniczać do sfery prywatnej i że istnieje tylko po to, by przygotować dusze do nieba. FRANCISZEK, EG 182 Czy może kobieta zapomnieć o swym niemowlęciu? Czy może nie miłować dziecka swego łona? Lecz gdyby nawet ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie! Iz 49, 15 Największym darem, jaki człowiek może mieć pod niebem, jest móc dobrze żyć z tymi, z którymi przebywa. bł. EGIDIUSZ Z ASYŻU (+1262), towarzysz św. Franciszka z Asyżu Spotkają się Łaska i Wierność, ucałują się Sprawiedliwość i Pokój. Wierność wyrośnie z ziemi, a Sprawiedliwość spojrzy z nieba. Ps 85, 11-12 Kochajcie ubogich I nie odwracajcie się do nich plecami, bo kiedy odwracacie się do ubogiego plecami, odwracacie się od Chrystusa będącego w nim. On stał się głodny, nagi, bezdomny, żebyśmy mieli okazję Go ukochać. św. MATKA TERESA z Kalkuty
|
|
28. Jak powiązane są nauka społeczna i wiara?
Nie każdy, kto angażuje się społecznie czy politycznie, jest od razu chrześcijaninem. Trudno jednak nazywać się chrześcijaninem i nie angażować się społecznie. Ewangelia wskazuje ludziom bardzo wyraźnie, by angażowali się na rzecz miłości, sprawiedliwości, wolności i pokoju. Kiedy Jezus głosi nadejście królestwa Bożego, uzdrawia i ratuje nie tylko poszczególnych ludzi. Wprowadza nową formę społeczności - królestwo pokoju i sprawiedliwości. Królestwo to wprawdzie może być ostatecznie wdrożone tylko przez samego Boga. Chrześcijanie powinni jednak dążyć do osiągnięcia lepszego społeczeństwa. Powinni budować miasto człowieka, "które jest bardziej ludzkie, ponieważ odpowiada bardziej królestwu Bożemu" (Kompendium nauki społecznej Kościoła, 63). Gdy jezus porównuje królestwo Boże do zakwasu, który powoli zakwasza całe ciasto (por. Mt 13,33), wskazuje drogę działania chrześcijan w społeczeństwie.
29. Czy kwestie społeczne mogą być ostatecznym celem Kościoła?
Nie. Kościół nie osiągnąłby ostatecznego celu swoich zamierzeń, gdyby istniało sprawiedliwe społeczeństwo. Zbawienie, które głosi Kościół, rozpoczyna się na ziemi: ratuje pojedynczego człowieka, odmienia relacje międzyludzkie, łagodzi rany społeczeństw. Zbawienie rozpoczyna się jako znak nadziei w sprawiedliwych strukturach społecznych już tu, na ziemi. Mimo to "nowe Jeruzalem" nie jest wynikiem starań i wysiłków ludzkich. Nawet gdy uczynimy wszystko, co w naszej mocy, to "nowe Miasto" zstąpi "z nieba od Boga" (Ap 21, 10) w nasze ziemskie warunki. Nastanie prawdziwego pokoju będzie darem Boga.
30. Czy Ewangelia jest tożsama z pomocą rozwojową?
Pomoc rozwojowa i głoszenie Ewangelii powinny się uzupełniać. Miłość bliźniego jest obok liturgii i przepowiadania wiary jednym z trzech podstawowych zadań Kościoła. Gdyby Kościół ograniczył się jedynie do głoszenia Ewangelii, ignorując nędzne warunki życia ludzi, zdradziłby Jezusa, który uzdrawiał człowieka na ciele i duszy, przyjmując go w osobistej niepowtarzalności i potrzebach społecznych. Gdyby jednak Kościół skupił się jedynie na wspieraniu rozwoju społecznego, zdradziłby zarówno ostateczne przeznaczenie człowieka, który powołany jest do wiecznej jedności z Bogiem, jak również społeczne przeznaczenie człowieka, który jest członkiem Ciała Chrystusa. Odłączając przekaz społeczny od orędzia wiary, odrzuca się część Ewangelii.
31. Na ile Kościół może się mieszać w sprawy społeczne?
Zadaniem Kościoła nie jest zastępowanie państwa i polityki. Dlatego nie oferuje on żadnych technicznych rozwiązań problemów społecznych. Nie uprawia polityki, ale ją inspiruje przez Ewangelię. W encyklikach społecznych papieże rozwijali idee dotyczące takich tematów, jak zarobki, własność czy związki zawodowe, które mogą pomóc w budowie sprawiedliwego społeczeństwa. Bezpośredni wpływ na politykę mają tylko świeccy chrześcijanie, którzy sami chcą się nią zajmować. Wielu z nich ożywia swoim chrześcijańskim działaniem i ideami różnorodne grupy, stowarzyszenia i związki, które podejmują wysiłki na rzecz rozwiązywania istniejących problemów społecznych. |
Przyjęcie pierwszego przepowiadania, które zaprasza, abyśmy pozwolili się kochać Bogu i kochali Go miłością, którą On sam nam przekazuje, wywołuje w życiu osoby i w jej działaniach pierwszą i zasadniczą reakcję: pragnie ona dobra innych i stara się je osiągnąć, ponieważ zależy jej na nim. FRANCISZEK, EG 178 Tylko Bóg sam jest wybawieniem ludzkości Możemy w historii ostatnich stuleci zobaczyć, że w krajach, które Boga odrzuciły, nie tylko gospodarka została zniszczona, ale również dusze ludzkie. BENEDYKT XVI, 5.02.2006 Jak to było w Kościele pierwotnym? Po czym inni rozpoznawali prawdziwych chrześcijan? Prawdziwych chrześcijan rozpoznawano po tym, że widzieli miłość, z jaką byli sobie nawzajem oddani. św. MATKA TERESA Kościół stara się być dla świata znakiem tej miłości, którą jest żywy Chrystus. Dlatego postrzega cel tej działalności nie tylko we wspomaganiu człowieka w biedzie doczesnej, lecz we wskazywaniu mu nadprzyrodzonego źródła miłości. Posługa miłości w Kościele ma na uwadze obronę wolności i godności człowieka. KOMISJA EPISKOPATU POLSKI. List pasterski, Poznań 15.04.2006 Jak można głosić nowe przykazanie bez popierania razem ze sprawiedliwością i pokojem prawdziwego i braterskiego postępu człowieka. PAWEŁ VI, Evangelii nuntiandi, 31 Radość i nadzieja, smutek i lęk ludzi w naszych czasach, szczególnie ubogich i wszelkich uciśnionych, są również radością i nadzieją, smutkiem i lękiem uczniów Chrystusa. Sobór Watykański II, Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym, GS 1
|
|
32. Czy Kościół faworyzuje jakiś konkretny model społeczny czy polityczny?
Tak, Kościół promuje wolność i demokrację, ponieważ są one najlepszą gwarancją udziału wszystkich ludzi w dobrach społecznych i ochrony praw człowieka. Ojciec Święty Jan Paweł II tak o tym pisał: "Kościół docenia demokrację jako system, który zapewnia udział obywateli w decyzjach politycznych i rządzonym gwarantuje możliwość wyboru oraz kontrolowania własnych rządów, a także - kiedy należy to uczynić - zastępowania ich w sposób pokojowy innymi. Nie może zaś demokracja sprzyjać powstawaniu wąskich grup kierowniczych, które dla własnych partykularnych korzyści albo dla celów ideologicznych przywłaszczają sobie władzę w państwie. Autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej" (Jan Paweł II, Centesimus annus, 46).
33. Czy Kościół nie nadużywa swoich kompetencji, gdy wypowiada się na tematy społeczne?
Gdy Kościół wypowiada się na tematy społeczne, nie miesza się w nie swoje sprawy. Pojedynczy ludzie nie są własnością państwa, podobnie rodzina jako podstawowa komórka społeczna również nie jest jego własnością. Kościół, inspirowany Ewangelią, staje się rzecznikiem najbardziej osobistych praw człowieka i społeczności ludzkich. Kościół nie chce w ten sposób zdobywać władzy czy wpływów społecznych. Jednak ma obowiązek i prawo wypowiadać się w sytuacjach niesprawiedliwości, zagrażających życiu społecznemu.
34. Czy nauka społeczna jest systemem zamkniętym?
Nie, nauka społeczna nie jest gotową, wewnątrzteologiczną nauką specjalną, z poziomu której można oceniać kompleksowe zagadnienia społeczne, gospodarcze i polityczne. Nauka społeczna kładzie raczej nacisk na ciągły dialog z naukami politycznymi, gospodarczymi, przyrodniczymi, technicznymi czy społecznymi. W ten sposób nauka społeczna może lepiej rozumieć, analizować i wyjaśniać samego człowieka i związki międzyludzkie.
35. Czy nauka społeczna Kościoła zwraca się wyłącznie do chrześcijan?
Nauka społeczna nie zawiera niczego, czego nie dałoby sięI wywnioskować w sposób rozumowy. Papieże zawsze jednak podkreślali, że nauka społeczna Kościoła ma szczególne znaczenie dla wspólnoty wewnątrzkościelnej. Jako że nauka społeczna najważniejsze impulsy otrzymała z wiary w miłującego i sprawiedliwego Boga, opisuje ludzkie działanie w świetle Objawienia Bożego i ukazuje, że Boża obietnica zobowiązuje chrześcijan aktywności społecznej i czynienia dobra. Swoją nauką społeczną Kościół pragnie w każdym razie zainspirować wszystkich ludzi dobrej woli.
36. Czy nauka społeczna może się kiedykolwiek skończyć?
Życie społeczne było i jest, szczególnie teraz, naznaczone wyjątkową dynamiką i niesamowitym rozwojem na wszystkich poziomach. Dlatego również nauka społeczna Kościoła nie może być uważana za naukę zamkniętą i zakończoną. Choć opiera się na mocnym podłożu Ewangelii ze stałymi zasadami i wyobrażeniami, musi jednak wciąż na nowo odpowiadać na kwestie społeczne i wyzwania współczesności.
Materiały zostały opracowane na podstawie DoCat |
Kiedy przyszli po komunistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież komunistą. Kiedy przyszli po socjaldemokratów, nie protestowałem. Nie byłem przecież socjaldemokratą. Kiedy przyszli po związkowców, nie protestowałem. Nie byłem przecież związkowcem. Kiedy przyszli po mnie, nikt nie protestował. Nikogo już nie było. MARTIN NIEMOLLER (1892-1984), teolog luterański i bojownik ruchu oporu przeciwko narodowemu socjalizmowi Wtedy oni zapytają: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub spragnionym, przybyszem lub nagim, chorym lub w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?". Wtedy im odpowie: "Zapewniam was: Czego nie zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych, tego nie zrobiliście dla Mnie". Mt 25, 44-45 Dlatego jeśli uda mi się pomóc żyć lepiej jednej osobie, to już wystarczy, aby uzasadnić dar mojego życia. Pięknie jest być wiernym ludem Boga. Osiągamy pełnię, gdy łamiemy bariery, a nasze serce napełnia się twarzami i imionami! FRANCISZEK, EG 274 Dla ludzi wierzących świat nie jest owocem przypadku ani konieczności, ale planu Bożego. Z tego rodzi się obowiązek, jaki mają wierzący, by zespalać swe wysiłki z wszystkimi ludźmi dobrej woli, innego wyznania lub niewierzącymi, aby ten nasz świat rzeczywiście odpowiadał planowi Bożemu: by żyć jak rodzina pod okiem Stwórcy. BENEDYKT XVI, CiV 57 Miłość jest upodobaniem w dobrym; dobro jest jedyną przyczyną miłości. Kochać to znaczy chcieć dobra drugiego. TOMASZ Z AKWINU Suma teologiczna II-II, Miłość jest upodobaniem w dobrym; dobro jest jedyną przyczyną miłości. Kochać to znaczy chcieć dobra drugiego. TOMASZ Z AKWINU Suma teologiczna II-II, kw. 26, art. 6, 3
|
Kamienie milowe nauki społecznej Kościoła
|
Nazwa |
Główne tematy i wypowiedzi |
|
|
1891 |
LEON XIII, Encyklika Rerum novarum (RN) |
Pierwsza encyklika społeczna: o prawie własności, odrzuceniu walki klas, prawach słabych i godności ubogich, prawie robotników do tworzenia związków zawodowych. |
|
1931 |
Pius XI, Encyklika Quadragesimo anno (QA) |
Encyklika z okazji 40-lecia Rerum novarum: postulat płacy, za którą rodzina jest się w stanie wyżywić, odrzucenie nieograniczonej, wolnej konkurencji, sformułowanie zasady pomocniczości. |
|
1961 |
Jan XXIII, Encyklika Mater et magistra (MM) |
Celem nauki społecznej Kościoła jest stworzenie prawdziwej wspólnoty, w której nie tylko będą zaspokajane potrzeby, ale również będzie wspierane poczucie godności każdego człowieka. |
|
1963 |
Jan XXIII, Encyklika Pacem in terris (PT) |
Praca na rzecz pokoju i upowszechnianie praw człowieka jako główne zadanie Kościoła. |
|
1965 |
Gaudium et spes (GS), Konstytucja duszpasterska Soboru Watykańskiego II |
Rozpoczyna daleko idący dialog z nowoczesną kulturą, gospodarką i społeczeństwem; społeczeństwo i jego struktury powinny być ukierunkowane na "postęp osoby ludzkiej" (GS 25). |
|
1965 |
Deklaracja Dignitatis humanae (OH) Soboru Watykańskiego II |
Uznanie wolności religijnej przez Kościół jako prawa, które jest zakorzenione w godności człowieka; celem jest ustanowienie wolności religijnej w konstytucjach państw na całym świecie. |
|
1967 |
Paweł VI, Encyklika Populorum progressio (Pp) |
Rozważania na temat wspólnego wysiłku na rzecz rozwoju wszystkich ludów na całym świecie oraz na rzecz globalnego pokoju. |
|
1971 |
Paweł VI, List apostolski Octogesima adveniens (OA) |
Z okazji jubileuszu 80-lecia Rerum novarum: poruszone zostaje wiele szczegółowych tematów, np. bezrobocie, problemy środowiska naturalnego i wzrostu demograficznego. |
|
1981 |
Jan Paweł II, Encyklika Laborem exercens (LE) |
Praca ludzka nie służy tylko nabywaniu dóbr, lecz ma szczególną godność; ma udział w godności osoby i jej chrześcijańskim powołaniu. |
|
1987 |
Jan Paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis (SRS) |
20 lat po ogłoszeniu Populorum progressio ponownie poruszony zostaje temat rozwoju tak zwanych krajów Trzeciego Świata; rozwój nie może być rozumiany tylko w zakresie gospodarczym, lecz musi być ujęty kompleksowo, także w znaczeniu moralnym. |
|
1991 |
Jan Paweł II, Encyklika Centesimus annus (CA) |
Z okazji 100. rocznicy Rerum novarum i po upadku komunizmu zostaje doceniona demokracja i wolny rynek; jednakże rynek musi podlegać zasadzie solidarności. |
|
2009 |
Benedykt XVI, Encyklika Caritas in veritate (CiV) |
Szczegółowe omówienie rozmaitych aspektów globalizacji na podstawie Populorum progressio. |
|
2015 |
Franciszek: Encyklika Laudato si (LS) |
Druga encyklika papieża Franciszka porusza kwestie ratowania środowiska naturalnego w szerszej perspektywie prawa wszystkich ludzi do życia i wszechstronnego, godnego rozwoju. |
Myśli wyszukane o Kościele |
||
|
Dajmy Maryi zupełną wolność w posługiwaniu się nami na chwalę Jej Syna, jeżeli bowiem naprawdę do Niej należymy, nasza świętość jest pewna. Miłości do Maryi możemy się nauczyć jedynie na kolanach, poprzez Różaniec. Poprawmy nasz sposób odmawiania Różańca i prośmy Maryję, by nauczyła nas się modlić, tak jak uczyła Jezusa przez wszystkie te lata, które spędził z Nią w Nazarecie. Maryja jest Matką Kościoła i naszą Matką, wzorem czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i miłosierdzia. Otwórzmy drzwi naszych domów i domów naszych ubogich dla Maryi Matka Teresa z Kalkuty |
||
|
Gdy jesteśmy zalęknieni, czy sprostamy, czy podołamy, czy przejdziemy do przyszłości, Kościół każe nam zwyciężać siebie w przedziwny sposób: samego siebie przezwyciężaj! bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Aby znaleźć męczenników, nie trzeba udawać się do katakumb czy do Koloseum – męczennicy żyją teraz, w tak wielu krajach. Chrześcijanie są prześladowani z powodu wiary. W niektórych krajach nie mogą nosić krzyża – są za to karani. Dziś, w XXI w., nasz Kościół jest Kościołem męczenników Papież Franciszek
|
||
|
Widziałem, spowiadałem ludzi, którzy, zmęczeni do granic wytrzymałości, klęczeli na bruku, i tam chyba ci ludzie zrozumieli, że są silni, że są mocni właśnie w tej jedności z Bogiem, z Kościołem. bł. Jerzy Popieuszko
|
||
|
Ileż jest w Kościele osób naprawdę żyjących Bogiem, nieraz zupełnie zapomnianych, niezauważonych. Takich, które na co dzień żyją Eucharystią. Czy garnę się do świętości Kościoła, jaką jest Eucharystia?
ks. Jan Twardowski |
||
|
Kiedy z własnej woli służymy ubogim, wyrażenie "z własnej woli" przypomina nam, że musimy polegać na Boskiej Opatrzności. Darmo dostałeś, darmo daj. To znaczy, że nie przyjmujemy pomocy rządowej, nie utrzymuje nas Kościół, nie dostajemy wynagrodzenia. Dlatego musimy chronić zasadę "z własnej woli". Nie pozwólmy innym odebrać jej nam lub jej zepsuć. Matka Teresa z Kalkuty |
||
|
Chrystus pragnął objawić się narodom. Z chwilą, gdy przy Bożym Dzieciątku uklękli przedstawiciele różnych narodów, rozpoczęło się dzieło Kościoła powszechnego, całego ludu Bożego. Żłóbek dziecięcy Jezusa jest kołyską Kościoła powszechnego. bł. Kardynał Stefan Wyszyński
|
||
|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
|
|
13 listopada 2023 r. Wierzę w Święty Kościół, II - kompendium |
||
|
|
Kościół stale podaje „sole trzeźwiące”: rachunek sumienia, żal za grzechy, spowiedź, Komunię świętą, by oprzytomnieć i odgadnąć w sobie Bożą sprawę. Pełnić wolę Bożą oznacza odsłonić w sobie dobro. ks. Jan Twardowski |
|
|
Kto należy do Kościoła katolickiego? Do pełnej wspólnoty Kościoła katolickiego należy ten, kto w jedności z PAPIEŻEM i biskupami przez wyznanie wiary katolickiej i przyjmowanie SAKRAMENTÓW wiąże się z Jezusem Chrystusem. [836-838] Bóg chciał jednego Kościoła dla wszystkich. Niestety my chrześcijanie nie pozostaliśmy wierni temu pragnieniu Chrystusa. Jednakże przez wiarę i wspólny chrzest także obecnie łączymy się coraz ściślej ze sobą.
Jaki jest stosunek Kościoła do Żydów? Żydzi są "starszymi braćmi" chrześcijan, ponieważ Bóg umiłował ich najpierw i najpierw do nich przemówił. Fakt, że Jezus Chrystus jako człowiek jest Żydem, łączy nas. Fakt, że Kościół widzi w Nim Syna Boga żywego dzieli nas. W oczekiwaniu na ostateczne przyjście Mesjasza jesteśmy jedno. [839-840]
|
Przemów do wszystkich Izraelitów; Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! Kpl 19, 2
Nie sądźcie, ze przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Przyszedłem nie po to, aby je znieść. ale wypełnić. Mt 5,17
|
|
Wiara żydowska jest korzeniem naszej wiary. Pismo Święte Żydów, nazywane przez nas Starym Testamentem, jest pierwszą częścią naszego Pisma Świętego. Żydowskochrześcijański obraz człowieka, którego wymiar etyczny kształtuje dziesięć przykazań, jest fundamentem zachodnich demokracji. Należy się wstydzić, że chrześcijanie przez stulecia nie dopuszczali myśli o ścisłym spokrewnieniu z judaizmem i przy pomocy pseudoteologicznych argumentów zaogniali nienawiść do Żydów, prowadzącą często do ich mordowania. Z okazji Roku Jubileuszowego papież Jan Paweł II szczególnie prosił o przebaczenie tych krzywd. Sobór Watykański II stwierdza jasno, że Żydzi jako naród nie ponoszą żadnej zbiorowej winy za ukrzyżowanie Chrystusa.
Jak Kościół patrzy na pozostałe religie?
Kościół uznaje wszystko to, co w innych religiach jest dobre i prawdziwe. Szanuje i popiera wolność religijną jako prawo człowieka. Wie jednak, że to Jezus Chrystus jest jedynym Zbawcą wszystkich ludzi. On jedynie jest "drogą, prawdą i życiem" (J 14, 6). [841-845,846-848]
Każdy, kto szuka Boga, jest bliski nam chrześcijanom. Szczególny stopień "pokrewieństwa" istnieje w przypadku muzułmanów. Podobnie jak judaizm i chrześcijaństwo również islam należy do religii monoteistycznych (MONOTEIZM). Także muzułmanie czczą Boga Stwórcę i Abrahama jako ojca ich wiary. Koran uważa Jezusa za wielkiego proroka. Maryja, Jego Matka, jest matką proroka. Kościół naucza, że wszyscy Ludzie, którzy bez własnej winy nie znają Chrystusa i Jego Kościoła, ale szczerze i otwarcie poszukują Boga i postępują za głosem sumienia, osiągną wieczne zbawienie. Kto jednak poznał, że Jezus Chrystus jest "drogą i prawda i życiem", ale nie chce za Nim podążać, ten innych drogach nie znajdzie zbawienia. Zawiera się to w zdaniu: "Extra ecclesiam nulla salus" (poza Kościołem nie ma zbawienia).
Dlaczego Kościół nazywa się apostolski? Kościół nazywa się apostolski, ponieważ został łożony przez apostołów, ich Tradycji się trzyma i przez ich następców jest kierowany. [857-860,869,877] Jezus powołał APOSTOŁÓW jako grono swoich najściślejszych współpracowników. Byli naocznymi świadkami Jego samego i Jego znaków. Po swoim Zmartwychwstaniu ukazywał się im wielokrotnie. Zesłał na nich Ducha Świętego i skierował ich jako swoich pełnoprawnych posłańców z misją na cały świat. W młodym Kościele byli gwarantami jedności. To posłannictwo i pełnomocnictwo przekazali przez gest włożenia rąk swoim następcom, biskupom. Tak dzieje się do dziś. Ten proces nazywa się SUKCESJĄ APOSTOLSKĄ.
Jak jest zbudowany jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół?
Kościół stanowią ŚWIECCY i duchowni (KLER). Jako dzieci Boże cieszą się tą samą godnością. Mają równoważne zadania, choć odmienne. Posłannictwem świeckich jest przeobrażać świat w królestwo Boże Wraz z nimi w jednym szeregu stoją duchowni, pełniący w Kościele posługę przewodzenia, nauczania i uświęcania. W obu stanach istnieją chrześcijanie, którzy w szczególny sposób oddają się Bogu do dyspozycji przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (np. zakonnicy i zakonnice). [871-876, 934-935] |
Religia żydowska nie jest dla nas czymś zewnętrznym, lecz przynależy w pewnej mierze do wnętrza naszej religii. Tym samym do niej mamy stosunek taki jak do żadnej innej religii. Jesteście naszymi uprzywilejowanymi braćmi i można by powiedzieć naszymi starszymi braćmi. św. JAN PAWEŁ II podczas wizyty w Wielkiej Synagodze w Rzymie. 1986r.
Na podstawie szczególnej pozycji Kościoła w Rzymie każdy inny Kościół musi trwać z nim w zgodzie, to znaczy wierzący na całym świecie, gdyż w nim nieustannie zachowywana jest tradycja apostołów. ŚW. IRENEUSZ Z LYONU
ŚWIĘTOŚĆ jest odwiecznym przymiotem Boga. W języku łacińskim istnieje słowo „fanum" na oznaczenie tego, co boskie, czyste, różne od tego, co "profanum", codzienne. Bóg jest "zupełnie Inny", jest Świętym Izraela. (Iz 30, 15). Jezus przychodzi na świat jako "Święty Boga" (J 6, 69). Na podstawie Jego zachowania można definiować, co to znaczy być "świętym"; to kierując się bezgraniczną miłością okazywać współczucie i litość, pomagać i leczyć, aż po krzyż i Zmartwychwstanie.
|
|
Każdy chrześcijanin ma za zadanie świadczyć o Ewangelii własnym życiem. Ale Bóg z każdym człowiekiem idzie jego własną drogą powołania. Jednych posyła jako świeckich, żeby w rodzinach i życiu zawodowym pośród świata budowali królestwo Boże. Wszystkimi potrzebnymi do tego darami Ducha Świętego obdarza ich w sakramentach chrztu i BIERZMOWANIA. Innym zleca posługę pasterską. Mają Jego Lud prowadzić, nauczać i uświęcać. Tego zadania nikt nie może sobie przypisać. Sam Pan musi posłać i przez sakrament święceń dać siłę na drogę. Tylko w ten sposób człowiek może działać w imieniu Chrystusa i udzielać SAKRAMENTÓW.
Na czym polega powołanie świeckich? ŚWIECCY są posłani, by angażując się w życie społeczne, przyczyniali się do wzrastania królestwa Bożego wśród ludzi. [897-913,940-943] Osoba świecka nie jest chrześcijaninem drugiej kategorii, ponieważ ma udział w kapłaństwie Chrystusa (powszechne kapłaństwo wiernych). Zabiega o to, żeby ludzie w jej otoczeniu (w szkole, na studiach, w rodzinie, miejscu pracy) poznali Ewangelię i nauczyli się kochać Chrystusa. Swoją wiarą wpływa na kształt społeczeństwa, gospodarki i polityki. Świecki czynnie uczestniczy w życiu Kościoła, podejmując się chociażby posługi ministranta czy lektora, jest gotowy być animatorem, angażuje się w prace gremiów i rad kościelnych (np. rady parafialnej). Właśnie młodzi ludzie powinni intensywnie zastanawiać się nad tym, gdzie jest ich miejsce zamierzone przez Boga.
Dlaczego Kościół nie jest organizacją demokratyczną? Zasada demokracji brzmi: wszelka władza pochodzi od ludu. W Kościele jednak wszelka władza pochodzi od Chrystusa. Dlatego Kościół ma strukturę hierarchiczną. Jednocześnie Chrystus nadał jej kolegialną strukturę. [874-879] Wymiar hierarchiczny w Kościele to sam Chrystus działający w Kościele poprzez osoby mające święcenia, które za łaską Bożą czynią lub dają to, czego same z siebie nie byłyby w stanie uczynić lub dać, tzn. kiedy sprawują SAKRAMENTY w imieniu Chrystusa i nauczają pełnią Jego władzy. Wymiar kolegialny polega na tym, że całość wiary powierzona została wspólnocie dwunastu apostołów, których następcy pod przewodem sukcesora Piotra kierują Kościołem. Właśnie z powodu tej zasady kolegialności nieodzowne są w Kościele sobory. Również w innych gremiach kościelnych, na synodach i w radach, mogą przynosić owoc wielorakie dary Ducha Świętego i powszechny wymiar Kościoła.
Jakie zadanie ma papież?
Jako następca św. Piotra i głowa Kolegium Biskupów PAPIEŻ jest gwarantem jedności Kościoła. Posiada najwyższą władzę duszpasterską i najwyższy autorytet w sprawach dotyczących dyscypliny i nauczania wiary. [880-8c82, 936-937] |
ŚWIECCY (laikat, od gr. iaos - lud) powszechny stan w Kościele; jego członkami są należący do ludu Bożego ochrzczeni chrześcijanie, którzy nie przyjęli sakramentu święceń.
KLER (duchowni, gr. kleroi - wybrani) osoby, które przyjęły święcenia w Kościele
Jestem powołany, by być kimś i czynić coś, do czego nie jest powołany nikt inny. Zajmuję miejsce w planie Bożym i na Bożej ziemi, którego nie zajmuje nikt inny. BŁ. JOHN HENRY NEWMAN
HIERARCHIA (gr. hieros i arche - święty początek) strukturalna budowa Kościoła oparta na Chrystusie, od którego pochodzi wszelka władza i autorytet.
PAPIEŻ (gr. pappas - ojciec) następca apostoła Piotra, Biskup Rzymu. Ponieważ Piotr był pierwszym wśród apostołów, papież jako jego następca zajmuje pierwsze miejsce w Kolegium Biskupów. Jako zastępca Chrystusa jest najwyższym pasterzem, kapłanem i nauczycielem Kościoła. |
|
Jezus obdarzył Piotra jedyną uprzywilejowaną pozycją wśród apostołów. Uczynił go najwyższym autorytetem pierwotnego Kościoła. Rzym, miejsce, gdzie znajdowała się wspólnota, której przewodził Piotr, a zarazem miejsce jego męczeństwa, stał się po jego śmierci centrum młodego Kościoła. Każda wspólnota pozostawała w jedności z Rzymem. To miernik słusznej, pełnej i niezmąconej błędem wiary apostolskiej. Aż po dzień dzisiejszy każdy BISKUP Rzymu, tak jak Piotr, jest najwyższym pasterzem Kościoła, którego Głową jest Chrystus. Tylko w takiej funkcji papież jest "zastępcą Chrystusa na ziemi". Jako najwyższy autorytet w sprawach duszpasterskich i nauczania czuwa nad bezbłędnym przekazem wiary. W razie potrzeby może cofnąć pozwolenie nauczania lub w przypadku ciężkich wykroczeń w kwestiach wiary i obyczajów może pozbawić urzędu dostojników Kościoła. Jedność w sprawach wiary i obyczajów, której gwarantem jest URZĄD NAUCZYCIELSKI na czele z papieżem, stanowi swoisty "system odpornościowy" i siłę oddziaływania Kościoła katolickiego.
Czy biskupi mogą postępować i nauczać wbrew papieżowi, czy papież może postępować i nauczać wbrew biskupom? BISKUPI nie mogą postępować i nauczać wbrew PAPIEŻOWI, lecz wyłącznie w łączności z nim. Papież natomiast w jasno określonych przypadkach może podjąc decyzję bez zgody biskupów. [883-885, 880-890] Jednakże w swoich decyzjach PAPIEŻ jest związany wiarą Kościoła. Istnieje coś takiego jak nadprzyrodzony zmysł wiary Kościoła. Jest to sprawiane przez Ducha Świętego powszechnie istniejące zasadnicze przekonanie w kwestiach wiary, w pewnej mierze zdrowy rozsądek kościoła, zatem trwanie "w tej samej nauce, w tym samym znaczeniu i w tej samej myśli" (św. Wincenty z Lerynu).
Czy papież rzeczywiście jest nieomylny? Tak. Ale PAPIEŻ wypowiada się w sposób nieomylny tylko wtedy, gdy uroczystym aktem kościelnym ("ex cathedra") ogłasza dogmat, tzn. gdy przedstawia obowiązujące rozstrzygnięcia w sprawach wiary i moralności. Nieomylny charakter mogą mieć również decyzje Kolegium Biskupów pozostającego w łączności z papieżem, np. decyzje soboru powszechnego. [888-892] Nieomylność papieża nie ma nic wspólnego z jego nieskazitelnością moralną. Nieomylny jest właściwie Kościół, ponieważ Jezus obiecał mu Ducha Świętego, który zachowa go w prawdzie i poprowadzi ku jej coraz głębszemu poznaniu. Kiedy nagle oczywista prawda wiary zostanie zanegowana lub błędnie zinterpretowana, Kościół musi wypowiedzieć decydujące słowo, które stwierdzi, co jest prawdą, a co fałszem. Tym słowem jest głos papieża. Jako Następca Piotra i pierwszy z biskupów jedynie on ma pełnię władzy, aby sporną kwestię sformułować tak, żeby ta jako "pewna do wierzenia" była przedłożona wierzącym po wszystkie czasy. Mówi się wówczas, że PAPIEŻ ogłasza dogmat. Taki dogmat w swej treści nigdy nie zawiera czegoś nowego. Dogmat ogłasza się bardzo rzadko. Ostatni pochodzi z 1950 roku.
Materiały zostały opracowane na podstawie YouCat |
RZYM Wspólnota rzymska od początku była traktowana jako "najważniejszy, najstarszy i wszystkim znany Kościół", który "został założony w Rzymie przez obu najznakomitszych apostołów Piotra i Pawła (...). Ze względu na ich wyjątkową rangę z tym Kościołem musi pozostawać w zgodzie każdy Kościół, tzn. wierzący wszędzie na świecie, ponieważ w tym Kościele zawsze zachowywana jest Tradycja Apostołów" (św. Ireneusz z Lyonu). Fakt, że obaj apostołowie ponieśli w Rzymie śmierć męczeńską, dodatkowo nadał wspólnocie rzymskiej znaczenia.
BISKUP (gr. Episkopein - nadzorować) następca apostołów. Przewodzi diecezji (Kościół partykularny). Biskup jako członek Kolegium Biskupów pod przewodem papieża troszczy się również o cały Kościół.
KAPŁAN (gr. Presbyteros - starszy) współpracownik biskupa w przepowiadaniu Ewangelii i udzielaniu Sakramentów. Sprawuje swoją posługę w łączności z innymi kapłanami pod przewodem biskupa.
Módlcie się za mnie, żebym uczył się coraz bardziej miłować Jego owczarnię, Kościół święty, czyli Was wszystkich i każdego z osobna. Módlcie się za mnie, żebym z bojaźni nie uciekł przed wilkami. Módlmy się za siebie wzajemnie I prośmy, żeby Pan nas podtrzymywał, i żebyśmy od Niego uczyli się podtrzymywać siebie nawzajem. BENEDYKT XVI na początku swojego pontyfikatu, 14.07.2005 r.
|
Myśli wyszukane o Świętym Kościele |
||
|
Jezus pragnął dzielić się radością ze swoimi Apostołami i modlił się, by "moja radość była w was". Radość była znakiem rozpoznawczym pierwszych chrześcijan. Na wiele sposobów św. Paweł powtarza ten refren: "Radujcie się w Panu, powtarzam, radujcie się". W podziękowaniu za wielką łaskę chrztu, z radością służmy Kościołowi. I pamiętajmy, że radość nie wypływa jedynie z temperamentu, lecz jest kwestią wyboru i wymaga pielęgnacji. Matka Teresa z Kalkuty |
||
|
Najłatwiej jest zatrzymać przewrót w fazie demoralizacji, pod warunkiem że naród jest silny moralnie, czyli wierzy w Boga, kocha Kościół, broni religii. Uderzenie następuje zawsze w system wartości. Małgorzata Rutkowska |
||
|
Pomyśl: Jak często potrafię rozpoznać głos Boży na kartach Pisma Świętego i w nauczaniu Kościoła? |
||
|
Dlategoż się Kościół zowie filarem i umocnieniem prawdy, przeto iż zbłądzić około Pisma i prawdy nie może, zawieść nikogoż nie może. Piotr Skarga
|
||
|
Broni się wiary przed próbami zamknięcia jej w „zakrystii”, a więc w obszarze symbolizującym prywatność. Czy słusznie? Czy na tym polega jej słabość? A może słabość wiary bierze się stąd, że jest ona za mało „prywatna”, a za bardzo „publiczna”?
ks. Józef Tischner |
||
|
...anemia naszego życia moralnego nie jest winą kościoła, tylko słabych katolików, którzy kochają kościół i są do niego przywiązani, ale go nie słuchają. bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Często zachowujemy się jak kontrolerzy łaski, a nie jak ci co ją przekazują. (..) Kościół jednak nie jest urzędem celnym, jest ojcowskim domem, gdzie jest miejsce dla każdego z jego trudnym życiem. Papież Franciszek
|
||
|
Sam Kościół z biegiem lat dorasta, dojrzewa do coraz głębszego odczytywania Ewangelii.
ks. Jan Twardowski
|
||
Myśli wyszukane o Świętym Kościele |
||
|
Każdy kościół jest cząstką królestwa niebieskiego, w którym obowiązuje język ojczysty, to znaczy język Ewangelii świętej – język miłości, dobroci, życzliwości. Z kościołem kojarzą się największe rodzinne wzruszenia.
ks. Jan Twardowski |
||
|
Sytuacja Kościoła zawsze będzie taka, jaka będzie sytuacja ludzi.
bł. Jerzy Popieuszko . |
||
|
„Kościół jest matką. To nasza ‘Święta Matka Kościół’, która nas rodzi przez Chrzest, daje nam rozwijać się w swojej wspólnocie i okazuje postawę macierzyństwa, łagodności, dobroci: Matka Boża i Matka Kościół umieją tulić swoje dzieci, darzyć je czułością. Myśleć o Kościele bez tego macierzyństwa to wyobrażać sobie sztywne stowarzyszenie, stowarzyszenie bez ludzkiego ciepła, osierocone.”
Papież Franciszek
|
||
|
W rocznicę konsekracji kościoła pamiętajmy, że każdy kościół jest domem Niewidzialnego, miejscem spotkania z Jezusem eucharystycznym. Miejscem tajemnicy. „Niebo, ziemia ani morze pojąć, co to Bóg, nie może” — śpiewamy w starej pieśni.
ks. Jan Twardowski
|
||
|
Kościół Boży nieustannie nam pomaga, aby w nas był Bóg, aby On dobrze w nas się czuł; przygotowuje nas do tego zadania, by przez nas i nasze życie docierał do wszystkich miejsc, spraw i stosunków, by nadawać im Boże oblicze i charakter.
bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
. Spośród świątyń wszystkich wyznań całego świata Kościół katolicki jest jedynym miejscem nieustannej adoracji Jezusa. Jest miejscem adorowania Jego obecności
ks. Jan Twardowski |
||
|
Bądźmy chrześcijanami nie tylko w skrytości serca, przy zamkniętych drzwiach domu, w kruchcie kościelnej, ale też na ulicy, w biurze, w warsztacie fabrycznym, na roli i tylu innych miejscach, gdzie żyje i pracuje człowiek. bł. Kardynał Stefan Wyszyński
|
||
|
"Kościelna hierarchia naśladuje w jakiejś mierze niebieską hierarchię, ale nie dochodzi do jej podobieństwa w sposób doskonały". św. Tomasz z Akwinu
|
||
|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
|
|
9 października 2023 r. Wierzę w Święty Kościół, I - kompendium |
||
|
Chrystus jest potężny i miłosierny, nieśmiertelny i zwycięski, a więc i wszystko, co z Nim jest złączone, jest nieśmiertelne: Jego nauka, Jego Kościół, Jego wybrani, bł. ks. Michał Sopoćko |
||
|
Co oznacza "Kościół"?
KOŚCIÓŁ, z greckiego "ekklesia" oznacza wspólnotę zwołanych. My wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni i wierzymy w Boga, stajemy się zwołanymi przez Pana. Razem jesteśmy Kościołem. Chrystus, jak mówi św. Paweł, jest Głową Kościoła. My jesteśmy Jego ciałem. [748-757]
Kiedy przyjmujemy SAKRAMENTY i słuchamy słowa Bożego, Chrystus jest w nas i my jesteśmy w Nim - to jest Kościół, ścisłą żywą więź łączącą wszystkich ochrzczonych z Jezusem, Pismo Święte opisuje przy pomocy wciąż nowych obrazów: raz mówi o ludzie Bożym, innym razem o Oblubienicy Chrystusa; raz Kościół nazywany jest matką, potem przyrównany jest do Bożej rodziny czy do weselników. Nigdy Kościół nie jest samą instytucją, nigdy jedynie "Kościołem hierarchicznym", który można by od siebie odsunąć. Mogą nas niepokoić błędy w Kościele, ale nigdy nie możemy się od niego odsunąć, ponieważ Bóg powołał go do istnienia nieodwołalnie i pomimo wszystkich grzechów nie dystansuje się od niego. Kościół to Boża obecność pośród nas, ludzi. Dlatego mamy go kochać.
|
KOŚCIÓŁ (ekklesia. gr. ek-koiein - wołać poza) oznacza "zwołanie". Zgromadzenie zwołanych ze wszystkich ludów, którzy przez chrzest należą do Ciała Chrystusa.
Nasza zdolność pojmowania jest ograniczona; dlatego posyłanie Ducha Świętego ma na celu wprowadzanie Kościoła wciąż na nowo, z pokolenia na pokolenie, w tajemnicę Chrystusa. BENEDYKT XVI, 07.05.2005 r.
|
|
Dlaczego Bóg chce Kościoła?
Bóg chce Kościoła, ponieważ chce zbawić nas nie pojedynczo, lecz we wspólnocie. Chce uczynić z całej Iudzkości swój lud. [758-781,802-804)
Nikt nie podąża do nieba aspołeczną drogą. Kto myśli jedynie o sobie l zbawieniu własnej duszy, żyje aspołecz nie. A to tak w niebie, jak i na ziemi, jest niemożliwe Sam Bóg nie jest aspołeczny. Trójjedyny Bóg jest sam w sobie "społeczny", jest wspólnotą, wieczną wymianą miłości. Stworzony na wzór Boży człowiek ma wpisane w swą naturę relacje, wymianę, udział i miłość. Jesteśmy odpowiedzialni za siebie nawzajem.
Co jest zadaniem Kościoła?
Zadanie Kościoła to we wszystkich ludach zasiewać i pozwolić wzrastać królestwu Bożemu, które zaczęło się już wraz z Jezusem. (763-769, 774-776, 780)
Gdzie przyszedł Jezus, tam niebo dotknęło ziemi: zaczęło się królestwo Boże, królestwo pokoju i sprawiedliwości. Kościół służy temu królestwu Bożemu. Nie jest celem samym w sobie. Musi prowadzić dalej dzieło zapoczątkowane przez Jezusa. Powinien postępować tak, jak postąpiłby Jezus. Sprawuje wciąż święte znaki Jezusa (SAKRAMENTY). Przekazuje dalej słowa Jezusa. Pomimo wszystkich swoich słabości jest kawałkiem nieba na ziemi.
Dlaczego Kościół jest czymś więcej niż instytucją?
Kościół jest czymś więcej niż instytucją, ponieważ jest tajemnicą (MISTERIUM), która jest jednocześnie ludzka i boska. [770-773,779]
Prawdziwa miłość nie czyni ślepcem, lecz widzącym. Z patrzeniem na Kościół jest tak samo: postrzegany z zewnątrz jest tylko instytucją historyczną, z historycznymi strukturami, ale też z błędami, a nawet przestępstwami - jest Kościołem grzeszników. Nie jest to jednak wnikliwe spojrzenie. Chrystus tak mocno związał się z nami, grzesznikami, że nigdy nie opuści Kościoła, nawet jeżeli my byśmy codziennie go zdradzali. Ta nierozewalna więź tego, co ludzkie, i tego, co boskie, grzechu i łaski, jest tajemnicą Kościoła. Dlatego patrząc oczami wiary, Kościół jest niezniszczalnie święty.
Co jest wyjątkowe w ludzie Bożym?
Założycielem tego ludu jest Bóg Ojciec. Jego przewodnikiem jest Jezus Chrystus. Źródłem jego mocy jest Duch Święty. Wejściem do ludu Bożego jest chrzest. Jego godność to wolność dzieci Bożych. Jego prawem jest miłość. Kiedy ten lud pozostaje wierny Bogu i szuka wpierw królestwa Bożego, przemienia świat. (781-786]
Pomiędzy wszystkimi Ludami ziemi istnieje lud, który jest jak żaden inny. Poddany jest wyłącznie Bogu. Ma być jak sól, która zachowuje swój smak; jak zaczyn, który wszystko przenika; jak światło, które rozprasza ciemności. Kto należy do Ludu Bożego, musi się liczyć z tym, że spotka się z otwartym sprzeciwem ze strony ludzi, którzy przeczą istnieniu Boga i lekceważą Jego przykazania. Trwając jednak w wolności dzieci Bożych nie trzeba obawiać się niczego, nawet śmierci. |
On [Chrystus] jest Głową Ciała - Kościoła. Kol l, 18a
Kościół to starsza pani z wieloma zmarszczkami. Ale jest moją matką. A matki się nie uderza. KARL RAHNER
Wtedy Pan zapytał Kaina: "Gdzie jest twój brat Abel?" On na to: "Nie wiem. Czyż jestem stróżem mojego brata?". Rdz 4.9
Musimy razem stawać się błogosławionymi. Musimy razem podążać ku Bogu, razem stanąć przed Nim. Nie powinniśmy spotykać dobrego Boga jeden bez drugiego. Co by powiedział, gdybyśmy przyszli z powrotem jeden bez drugiego? CHARLES PEGUY (1873-1914). francuski poeta |
|
Co to znaczy, że Kościół jest Ciałem Chrystusa?
Przede wszystkim za sprawą SAKRAMENTÓW chrztu i EUCHARYSTII powstaje nierozerwalna więź między Jezusem Chrystusem a chrześcijanami. Więź między Nim a nami jest tak silna jak ta zespalająca głowę i poszczególne członki ludzkiego ciała - łączy nas w jedno. [787-795]
Co to znaczy, że Kościół jest Oblubienicą Chrystusa?
Jezus Chrystus kocha swój Kościół jak oblubieniec swoją oblubienicę. Łączy się z nią na zawsze i oddaje za nią swoje życie. [796]
Kto był kiedyś zakochany, wie, co to jest miłość. Jezus zna to uczucie i nazywa siebie Oblubieńcem, który tęskniąc z miłości, zabiega o względy oblubienicy i chciałby z nią razem świętować miłosne wesele. Jego oblubienicą jesteśmy my, Kościół. Już w STARYM TESTAMENCIE miłość Boga do Jego ludu porównywana jest do miłości mężczyzny i kobiety. Jakże często Jezus, starając się o każdego z nas, nieszczęśliwie kocha, a mianowicie w przypadku tych wszystkich, którzy nie chcą wiedzieć o Jego miłości i na nią nie odpowiadają.
Co to znaczy, że Kościół jest "świątynią Ducha Świętego"?
Kościół jest przestrzenią w świecie, w której Duch Święty jest w pełni. [797-801,809]
Lud Izraela czcił Boga w Świątyni Jerozolimskiej. Ta świątynia już nie istnieje. Jej miejsce zajął Kościół, który nie jest związany z jednym określonym miejscem. "Gdyż tam, gdzie dwaj lub trzej zbierają się w imię moje, jestem pośród nich" (Mt 18,20). To, co go ożywia, to Duch Chrystusa: mieszka w słowie Pisma Świętego i jest obecny w świętych znakach SAKRAMENTACH. Żyje w sercach wierzących i przemawia przez ich modlitwy. Kieruje Kościołem i obdarza go darami (CHARYZMATY) - zwykłymi i nadzwyczajnymi. Kto otwiera się na Ducha Świętego, ten również dziś może doświadczyć prawdziwych cudów.
Dlaczego może istnieć tylko jeden Kościół?
Podobnie jak istnieje tylko jeden jedyny Chrystus, tak samo może istnieć tylko jedno Jedyne Ciało Chrystusa, jedna jedyna Oblubienica Chrystusa, czyli musi istnieć tylko jeden jedyny Kościół Jezusa Chrystusa. On jest Głową Ciała - Kościoła. Razem stanowią „całego Chrystusa" (św. Augustyn). Podobnie Jak Ciało ma wiele członków, ale jest czymś jednym, tak samo również Kościół składa się z wielu Kościołów partykuIarnych (biskupstw). Razem stanowią jedno Mistyczne ciało Chrystusa. [811-816,866,870]
Jezus zbudował swój Kościół na fundamencie APOSTOŁÓW. Ten fundament trwa aż do dziś. Wiara apostołów pod przewodem Piotra, który przewodzi w miłości (św. Ignacy Antiocheński), była w Kościele przekazywana z pokolenia na pokolenie. Również SAKRAMENTY, które Jezus powierzył i nakazał sprawować kolegium apostołów, działają wciąż ze swoją pierwotną siłą. |
Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam. J 20, 21 b
Idźcie więc i pozyskujcie uczniów we wszystkich narodach! Udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Nauczajcie ich, aby zachowywali wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni. aż do końca świata. Mt 28, 19n
Kościół nie może zachowywać się jak przedsiębiorstwo, które zmienia swoją ofertę, gdy słabnie popyt. KARDYNAŁ KARLLEHMANN (ur. 1936), biskup Moguncji
Wszystko czyńcie bez narzekania i sprzeciwu, by nic wam nie można było zarzucić i abyście byli bez skazy, jako nienaganne dzieci Boże wśród narodu zepsutego i przewrotnego. Bądźcie dla nich światłem jak gwiazdy na niebie. Flp 2.14-15
|
|
Czy także chrześcijanie niebędący katolikami są naszymi braćmi i siostrami?
Wszyscy ochrzczeni należą do Kościoła Chrystusa. Dlatego także ochrzczeni, którzy nie pozostają w pełnej łączności z Kościołem katolickim, słusznie nazywają się chrześcijanami i są tym samym naszymi siostrami i braćmi. [817-819]
Rozłamy w jednym Kościele Chrystusa nastąpiły z powodu błędnych interpretacji Jego nauki, błędów ludzkich i braku gotowości do pojednania - najczęściej u przedstawicieli obu stron. Współcześni chrześcijanie nie ponoszą żadnej winy za historyczne podziały Kościoła. Duch Święty działa również ku zbawieniu ludzi w odłączonych od Kościoła katolickiego KOŚCIOŁACH I WSPÓLNOTACH KOŚCIELNYCH. Wszystkie dary, jak np. Pismo Święte, SAKRAMENTY, wiara, nadzieja, miłość i inne CHARYZMATY pochodzą od Chrystusa.
Co powinniśmy czynić dla jedności chrześcijan?
Musimy w słowach i czynach być posłuszni Chrystusowi, którego wyraźną wolą jest, "aby wszyscy byli jedno" (J 17, 21). [820-822]
Bez względu na wiek, jedność chrześcijan dotyczy wszystkich. Jedność była jednym z najważniejszych pragnień Jezusa. Modlił się do Ojca: "Aby wszyscy byli Jedno (...) aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś" (J 17, 21). Podziały są jak rany na ciele Chrystusa bolą i ropieją. Rozłamy prowadzą do wrogości i osłabiają wiarę i wiarygodność chrześcijan. Żeby usunąć ze świata skandal podziałów, potrzeba nawrócenia wszystkich stron, ale także zrozumienia własnych prawd wiary i punktu widzenia drugich, przede wszystkim Jednak wspólnej modlitwy i wspólnej służby chrześcijan na rzecz dobra człowieka. Odpowiadający za Kościół nie powinni zaprzestawać dialogu teologicznego.
Dlaczego Kościół jest święty?
Kościół jest święty nie dlatego, że wszyscy jego członkowie są .ŚWIĘCI, ale dlatego, że święty jest Bóg, który w nim działa. Wszystkie członki Kościoła są uświęcone przez chrzest. [823-829]
Zawsze, gdy pozwalamy się dotykać Trójjedynemu Bogu, wzrastamy w miłości, zostajemy uświęceni i zbawieni. Święci są ludźmi kochającymi nie dlatego, że potrafią być tak dobrzy, ale dlatego, że dotknął ich Bóg. Na swój własny, często oryginalny sposób przekazują ludziom miłość, której doświadczyli od Boga. Ogarnięci przez Boga uświęcają Kościół, bo "ich niebo polega na tym", by wspierać nas na drodze do ŚWIĘTOŚCI.
Co to znaczy, że Kościół jest powszechny?
Powszechny (katolicki [gr. katholon]) oznacza ”zupełny" i "uniwersalny". Kościół jest powszechny, ponieważ Chrystus powołał go, dał mu poprawne i pełne wyznanie wiary, udzielił pełni środków zbawienia (SAKRAMENTY), które nakazał mu sprawować i głosić wszystkim Dobrą Nowinę. Chrystus posłał go do wszystkich ludów. [830-831; 849-856] Materiały zostały opracowane na podstawie YouCat |
Kochać Chrystusa i Kościół to jedno. BRAT ROGER SCHUTZ
Jesteśmy świątynią Boga żywego, jak rzekł Bóg: "Zamieszkam z nimi i wśród nich będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem". 2 Kor 6, 16
Jedno jest Ciało i jeden Duch, jak jedna jest nadzieja waszego powołania, do której zostaliście wezwani. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest, jeden Bóg i Ojciec wszystkich. On jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Ef 4,14-16
Na podstawie szczególnej pozycji Kościoła w Rzymie każdy inny Kościół musi trwać z nim w zgodzie, to znaczy wierzący na całym świecie, gdyż w nim nieustannie zachowywana jest tradycja apostołów. ŚW. IRENEUSZ Z LYONU
|
Myśli wyszukane o Świętym Kościele |
||
|
"Kościół jest ogrodem, stąd też czytamy w Pieśni nad Pieśniami: «Moja siostro, moja oblubienico, jesteś jak zamknięty ogród». Jest w nim wiele grządek, a każda z nich odpowiada innemu powołaniu. Wszystkie jednak są one dziełem Boga. Nawadnia je zaś strumień sakramentów, wypływających z boku Chrystusa". św. Tomasz z Akwinu |
||
|
Cierpienie człowieka, cierpienie ludzi, którego nie da się uniknąć, przyjęte w duchu wiary, jest źródłem mocy dla cierpiącego i dla innych i jest źródłem mocy dla Kościoła, dla jego zbawczego posłannictwa (z przemówienia podczas wizyty w szpitalu pediatrycznym w Krakowie,1991 r.)
św. Jan Paweł II |
||
|
Żeby wziąć odpowiedzialność za Kościół i Polskę: ,,musicie mieć w sobie coś z orłów! - serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Musicie ducha hartować i wznosić, aby móc jak orły przelatywać nad graniami w przyszłość naszej Ojczyzny". bł Kardynał Stefan Wyszński
|
||
|
Wchodząc do tej zrujnowanej świątyni - katedry Notre Dame, kontemplując jej zapadnięte sklepienia, nie mogłem nie dopatrzyć się w tym symbolu - sytuacji cywilizacji zachodniej i Kościoła w Europie.
Kard. Robert Sahar
|
||
|
Świątynia, kościół jest jednak miejscem konsekrowanym, oddanym całkowicie Bogu. Jesteśmy tu z obecnym Jezusem eucharystycznym nie tylko sam na sam, ale i wspólnocie z ludem Bożym. ks. Jan Twardowski . |
||
|
Chciałbym Kościoła biednego i dla biednych
Papież Franciszek |
||
|
Przecież to w końcu jest coś normalnego, że człowiek "odkrywa", widzi Boga także poza świątynią - gdzie mieszka, gdzie pracuje, gdzie wypoczywa. O taką świadomość wierzących Kościół zawsze zabiegał. bł. Jerzy Popieuszko
|
||
|
Droga, którą Chrystus szedł, jest drogą do Ojca pokory, cierpliwości, miłości. Tą drogą kto idzie, do Niego przyjdzie. bł. Honorat Koźmińsk
|
||
Myśli wyszukane o Świętym Kościele |
||
|
U źródeł naszej wiary kryje się wstrząsający dreszcz, świadectwo ludzi, którzy spotkali się ze zmartwychwstałym Chrystusem. Po spotkaniu z powstałym z grobu Bogiem-Człowiekiem, narodził się Kościół, trwający blisko dwa tysiące lat.
ks. Jan Twardowski |
||
|
Nigdy nie złączysz się z Bogiem, jeśli się od wszystkiego nie oderwiesz. bł. Honorat Koźmińsk |
||
|
Zadaniem Kościoła jest być z ludźmi w doli i niedoli i myślę, że tego zadania i posłannictwa Kościół nigdy się nie wyprze. bł. Jerzy Popieuszko
|
||
|
"Kościół nie jest instytucją polityczną, ale przede wszystkim duchową." Papież Franciszek
|
||
|
Komunia święta jest pokarmem nie dla fruwających aniołów, ale dla grzeszników, którzy chcą się wzmocnić i poprawić. ks. Jan Twardowski |
||
|
Kościół jest w drodze, choć idzie utartymi szlakami, to jednak zawsze do nowych czasów. bł. Kardynał Stefan Wyszyński |
||
|
Odkąd Jezus pokonał śmierć, żaden optymizm nie jest w Kościele przesadą.
ks. Józef Tischner
|
||
|
Ci, którzy Panu Bogu kościoły widome budują, pierwej kościół serdeczny w sobie zbudowali. Piotr Skarga
|
||
|
Budujcie dom (…) waszego życia osobistego i społecznego na skale! A skałą jest Chrystus (…) żyjący w swym Kościele, Chrystus, który trwa na tych ziemiach od tysiąca lat. św. Jan Paweł II |
||