Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

6 spotkanie:

Duch Święty – cz I - kompendium

 

Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Świętej, jest tchnieniem miłości Ojca i Syna, to Duch, który ożywia, stwarza, przekonuje o Prawdzie i daje charyzmaty. Nazywany jest Parakletem (Rzecznikiem u Ojca), Pocieszycielem.

Symbolizuje Go gołębica (zstępująca na Pana Jezusa podczas chrztu nad Jordanem), czy ogień, który pojawił się nad głowami Apostołów w Wieczerniku, woda (strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza), wiatr (gr. pneuma – tchnienie, powiew)…. Osoba Ducha Świętego wprowadza nas w miłosne życie Ojca i Syna. Jest kierownikiem naszych dusz, przypomina nam wszystko, czego nauczał Jezus

     

DUCH ŚWIĘTY

Co to znaczy: wierzę w Ducha Świętego?

Wierzyć w Ducha Świętego oznacza modlić się do Niego tak samo jak do Ojca i Syna. Oznacza to wiarę w to, Duch Święty przychodzi do naszego serca, żebyśmy jako dzieci Boże poznali naszego Ojca w niebie. Poruszeni przez Ducha Świętego możemy zmieniać oblicze ziemi.

Przed śmiercią Jezus obiecał swoim uczniom, że pośle im „innego Wspomożyciela” (J 14, 16), gdy Jego nie będzie już z nimi. Kiedy potem na uczniów, członków pierwotnego Kościoła, został wylany Duch Święty, zrozumieli, co Jezus miał na myśli. Przepełniło ich głębokie poczucie bezpieczeństwa i radość w wierze, otrzymali też określone charyzmaty: tzn. mogli prorokować, uzdrawiać, czynić cuda. Aż do dnia dzisiejszego istnieją w Kościele ludzie, którzy mają takie dary i dokonują wielkich rzeczy.

„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was”

(J 14:16-18).


Jaką rolę w życiu Jezusa odgrywa Duch Święty?

Bez Ducha Świętego nie można zrozumieć Jezusa. Jak u nikogo innego w Jego życiu uobecnił się Duch Boży, którego nazywamy Duchem Świętym.

Duch Święty był Tym, który powołał do życia Jezusa w łonie Dziewicy Maryi (Mt 1, 18), potwierdził, że Ten jest umiłowanym Synem (Łk 3,21-22), prowadził Go (Mk 1,12) i napełniał życiem aż do końca (J 19, 30). Na krzyżu Jezus oddał ducha. Po swoim Zmartwychwstaniu obdarzył swoich uczniów Duchem Świętym (J 20, 20). Tym samym Duch Jezusa przeszedł na cały Kościół: "Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam" (J 20, 21).

Duch Święty, Jego znaki i imiona

Pod jakim imieniem i w jakich znakach ukazuje się Duch Święty?

Na Jezusa Duch Święty zstąpił pod postacią gołębicy. Pierwsi chrześcijanie doświadczają Ducha Świętego jak balsamu, jak żywej wody, jak mocnego powiewu wiatru, jak płomieni ognia. Sam Jezus Chrystus mówi o Wspomożycielu, Pocieszycielu, Nauczycielu i Duchu Prawdy. W sakramentach Kościoła obdarzenie Duchem Świętym uwidacznia się w nałożeniu rąk i namaszczeniu olejem.

Pokój, który Bóg zawarł z ludźmi po potopie, został ogłoszony Noemu przez pojawienie się gołębia. Starożytność pogańska posługiwała się również gołębiem jako symbolem miłości. Również pierwsi chrześcijanie natychmiast zrozumieli, dlaczego Duch Święty, uosobiona miłość Boża, zstąpił w postaci gołębicy na Jezusa, kiedy ten kazał się ochrzcić w Jordanie. Dzisiaj gołąb jest powszechnie znanym symbolem pokoju i pojednania człowieka z Bogiem (por. Rdz 8, 10-11).

Duch Święty i prorocy

Co to znaczy, że Duch Święty "mówił przez Proroków"?

Już w Starym Przymierzu Bóg napełniał mężczyzn i kobiety Duchem, tak że zabierali głos ze względu na Boga, mówili w Jego imieniu i przygotowywali lud na przyjście Mesjasza. [683-688, 702-720]

W Starym Przymierzu Bóg wybierał mężczyzn i kobiety, gotowych do tego, by stawać się Jego pomocą: pocieszycielami, przewodnikami i głosem sumienia Jego ludu. To był Duch Boży, który przemawiał ustami Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela i innych proroków. Jan Chrzciciel, ostatni z proroków, nie tylko zapowiedział nadejście Mesjasza, ale spotkał Go i ogłosił, ze Ten właśnie jest wyzwolicielem z mocy grzechu.

„A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”

(J 14:26).

Nie przyjęliście przecież ducha niewoli, aby trwać w lęku, ale przyjęliście Ducha, który czyni was dziećmi. W Nim wołamy: Abba, Ojcze! Rz 8,15

On pobudza nas do spotykania się z innymi, zapala w nas ogień miłości, czyni z nas misjonarzy miłości Bożej.

BENEDYKTXVI, katecheza o Duchu Świętym, 20.07.2007 r.

Bóg wielokrotnie i na wiele sposobów przemawiał dawniej do przodków przez proroków. W tych dniach ostatnich przemówił do nas przez Syna.

Hbr l, 1-2


W jaki sposób Duch Święty mógł działać w Maryi, z Nią i przez Nią?

Maryja pozostawała w zażyłej i nieustannej relacji z Bogiem, absolutnie otwarta na Jego głos (zob. Łk 1,38). Zatem mogła za sprawą Ducha Świętego stać się „Matką Bożą" - a jako Matka Chrystusa stała się również Matką chrześcijan i wszystkich ludzi.

Maryja umożliwiła Duchowi Świętemu dokonanie największego cudu ze wszystkich: Wcielenia Syna Bożego. Wypowiedziała Bogu swoje "Tak": "jestem służebnicą Pana; niech mi się stanie według twego słowa" (Ł k 1, 38). Umocniona przez Ducha Świętego była z Jezusem do końca, aż po krzyż. Tam Jezus dał nam Ją wszystkim za Matkę (zob. J 19, 25-27).

Co wydarzyło się podczas Pięćdziesiątnicy?

Pięćdziesiąt dni po swoim Zmartwychwstaniu Pan zesłał z nieba Ducha Świętego na swoich uczniów. Rozpoczął się czas Kościoła.

W dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty uczynił z przestraszonych apostołów odważnych świadków Chrystusa. Od razu pozwoliły się ochrzcić tysiące ludzi: to była godzina narodzin Kościoła. Cud mówienia językami w konsekwencji Pięćdziesiątnicy pokazuje, że Kościół od początku jest otwarty na wszystkich, jest powszechny (łac. słowo równoznaczne z wywodzącym się z greki przymiotnikiem katolicki) i misyjny. Przemawia do wszystkich ludzi, pokonuje granice etniczne i bariery językowe, może być zrozumiały przez wszystkich. Aż po dzień dzisiejszy Duch Święty jest źródłem życia Kościoła.

Duch Święty i Kościół

Co sprawia Duch Święty w Kościele?

Duch Święty buduje Kościół i ożywia go. Przypomina mu o jego misji. Powołuje ludzi do jego służby i obdarza ich potrzebnymi darami. Prowadzi nas do coraz głębszej wspólnoty z Trójjedynym Bogiem.

Nawet jeśli w swojej długiej historii Kościół niekiedy wydawał się błądzić, Duch Święty działa w nim zawsze mimo Ludzkich wad i niedoskonałości. Same dwutysiącletnie dzieje Kościoła, Liczni święci wszystkich epok i kultur są widzialnym świadectwem Jego obecności. Duch Święty jest Tym, który zachowuje Kościół jako całość w prawdzie i prowadzi go do coraz głębszego poznania Boga. Duch Święty jest Tym, który działa w Sakramentach oraz sprawia, że Pismo Święte jest dla nas żywe i aktualne. Ludzi, którzy się na Niego całkowicie otworzą, obdarza również dzisiaj darami swojej łaski. (charyzmaty).

Duch Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego.

Łk 1,35

Pięćdziesiątnica

(gr. pentecoste pięćdziesiąty [dzień po Wielkanocy]) pierwotnie święto, podczas którego Izrael uroczyście upamiętniał zawarcie przymierza z Bogiem na Synaju. Przez mające miejsce w Jerozolimie wydarzenie zesłania Ducha Świętego stało się dla chrześcijan świętem Ducha Świętego.

Wszystkich napełnił Duch Święty. Zaczęli mówić różnymi językami, tak jak im Duch pozwalał się wypowiadać (... ) każdy z nich słyszał, że przemawiają jego własną mową.

Dz 2, 4.6b


Duch Święty w nas

Co czyni Duch Święty w moim życiu?

Duch Święty otwiera mnie na Boga, uczy mnie modlić się i pomaga mi być dla innych.

"Cichy Gość naszej duszy" - tak nazywa Ducha Świętego św. Augustyn. Kto chce Go poczuć, musi się wyciszyć. Często Duch mówi w nas i rozmawia z nami bardzo cicho, choćby głosem naszego sumienia lub też poprzez inne wewnętrzne i zewnętrzne impulsy. Być "świątynią Ducha Świętego" oznacza: być całym sercem i duszą dla tego Gościa, dla Boga w nas. Nasze ciało jest więc w pewnej mierze mieszkaniem Bożym. Im bardziej otwieramy się na Ducha Świętego w nas, tym bardziej staje się On nauczycielem naszego życia, tym bardziej obdarza nas również dzisiaj swoimi charyzmatami ku zbudowaniu Kościoła. W ten sposób zamiast uczynków ciała rodzą się w nas owoce ducha

Duch Święty i chrzest

Jakie sakramenty otrzymuje się tylko raz w życiu?

Chrzest, bierzmowanie i sakrament święceń. Te sakramenty odciskają na chrześcijaninie nieusuwalną pieczęć. Chrzest i bierzmowanie czynią go raz na zawsze dzieckiem Bożym i upodabniają do Chrystusa. Również sakrament święceń wyciska na chrześcijaninie zatarty znak.

Podobnie jak jest się dzieckiem dla rodziców zawsze, a nie czasami albo jedynie trochę, tak samo przez chrzest bierzmowanie człowiek staje się dzieckiem Bożym, upodabnia się do Chrystusa i przynależy do Jego Kościoła zawsze, podobnie święcenia to nie robota, którą się wykonuje aż do emerytury, lecz nieodwołalny dar łaski. Ponieważ Bóg jest wierny, te sakramenty oddziałują na człowieka nieustannie - jako predyspozycja do odpowiedzi na Boże wołanie, jako powołanie, jako ochrona. W konsekwencji tego te sakramenty nie mogą być powtórzone.

W jaki sposób udziela się chrztu?

Klasyczna forma udzielania sakramentu chrztu przewiduje trzykrotne zanurzenie dziecka w wodzie. Najczęściej jednak trzykrotnie polewa się główkę dziecka wodą przy jednoczesnym wypowiedzeniu przez szafarza sakramentu słów: "N., ja ciebie chrzę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego"

Woda symbolizuje oczyszczenie i nowe życie, co znalazło swój wyraz już przy okazji chrztu nawrócenia, którego udzielał Jan Chrzciciel. Chrzest, który udzielany jest wodą w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, jest czymś więcej niż znakiem nawrócenia i pokuty, jest nowym życiem w Chrystusie. Dlatego celebracji sakramentu chrztu towarzyszą jeszcze inne znaki: namaszczenie, biała szata i świeca.

Charyzmaty

(gr. chórisma powab, łaska, łaskawość, miłosierny dar) są łaskami Ducha Świętego, bezpośrednio lub pośrednio służącymi Kościołowi (zob. 1 Kor 12, 6nn). Mogą być proste i zwyczajne, jak i nadzwyczajne (dar języków, prorokowania, uzdrawiania). Zostają udzielone w celu budowania Kościoła, dla dobra ludzi oraz ze względu na potrzeby świata.

Uczynki ciała

(zob. Ga 5, 19nn): cudzołóstwo, nieczystość, rozwiązłość, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, kłótnie, zazdrość, gniew, chorobliwa ambicja, waśnie, rozłamy, zawiść, pijaństwo, hulanki i tym podobne.

Owoce Ducha Świętego (zob. Ga 5, 22n): miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie.


Duch Święty i bierzmowanie

Co to jest liturgia?

Liturgia to oficjalny kult Kościoła.

Liturgia nie jest wydarzeniem, podczas którego ciekawie się dyskutuje lub słucha świetnej muzyki. Liturgii się nie robi i nie wymyśla. Ona jest czymś żywym i owocem ponad dwóch tysiącleci wiary Kościoła. Liturgia jest wydarzeniem świętym, czcigodnym. Staje się pasjonująca, gdy się czuje, że sam Bóg jest obecny pod postacią jej świętych znaków i w jej mających wielką wartość i często bardzo starych modlitwach.

Co sprawia Duch Święty w Kościele?

Duch Święty buduje Kościół i ożywia go. Przypomina mu o jego misji. Powołuje ludzi do jego służby i obdarza ich potrzebnymi darami. Prowadzi nas do coraz głębszej wspólnoty z Trójjedynym Bogiem.

Nawet jeśli w swojej długiej historii Kościół niekiedy wydawał się błądzić, Duch Święty działa w nim zawsze mimo ludzkich wad i niedoskonałości. Same dwutysiącletnie dzieje Kościoła, liczni święci wszystkich epok i kultur są widzialnym świadectwem Jego obecności. Duch Święty jest Tym, który zachowuje Kościół jako całość w prawdzie i prowadzi go do coraz głębszego poznania Boga. Duch Święty jest Tym, który działa w Sakramentach oraz sprawia, że Pismo Święte jest dla nas żywe i aktualne. Ludzi, którzy się na Niego całkowicie otworzą, obdarza również dzisiaj darami swojej łaski. (charyzmaty).

Sakrament bierzmowania

Co to jest bierzmowanie?

Bierzmowanie jest Sakramentem, który jest dopełnieniem chrztu i w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym. Kto w wolności decyduje się na życie jako dziecko Boże i poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia Krzyżmem prosi o Ducha Bożego, otrzymuje siłę, aby świadczyć o Bożej miłości i potędze słowem i czynem. Staje się wówczas pełnoprawnym, odpowiedzialnym członkiem Kościoła katolickiego.

Kiedy trener wysyła na boisko piłkarza, kładzie mu rękę na ramieniu i daje mu ostatnie wskazówki. W ten sposób można zobrazować bierzmowanie. Zostaje na nas położona ręka. Wkraczamy na "boisko życia". Dzięki Duchowi Świętemu wiemy, co mamy robić. Słowa Jego posłania dźwięczą nam w uszach. Czujemy Jego pomoc. Nie doznamy od Niego zawodu i będziemy zdecydowani grać dla Niego. Musimy tylko chcieć i Go słuchać.

Bierzmowanie

(nazwa od bierzma, czyli belki podtrzymującej strop kościoła). Bierzmowanie wraz z chrztem i Eucharystią stanowią trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Podobnie jak podczas Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstąpił na zgromadzonych uczniów, tak samo Duch Święty zstępuje na każdego ochrzczonego, który prosi o dar Ducha Świętego. Umacnia go i wspiera do dawania świadectwa o Chrystusie.

Krzyżmo

(od gr. Chrisma olej do namaszczania i christos - namaszczony) olej powstały z połączenia oliwy z oliwek i żywicy balsamicznej. W Wielki Czwartek biskup poświęca je, żeby potem służyło przy chrzcie, bierzmowaniu, święceniach kapłańskich i biskupich, jak też podczas konsekracji ołtarzy i dzwonów. Olej symbolizuje radość, siłę i zdrowie. Namaszczeni krzyżmem ludzie powinni roznosić "woń Chrystusa" (2 Kor 2,15).


Co mówi Pisma Święte o sakramencie bierzmowania?

Już w Starym Testamencie lud Boży oczekiwał na wylanie Ducha Świętego na Mesjasza. Jezus żył w szczególnym Duchu miłości i doskonałej jedności swoim Ojcem w niebie. Ten Duch Jezusa był "Duchem Świętym" upragnionym przez lud Izraela. Był to też ten sam Duch, którego Jezus obiecał swoim uczniom, ten sam Duch, który 50 dni po Wielkanocy stąpił na uczniów. I jest to ten sam Święty Duch Jezusa, który zstępuje na każdego, kto otrzymuje Sakrament Bierzmowania.

Już w Dziejach Apostolskich, kilka dziesięcioleci po śmierci Jezusa, widzimy Piotra i Jana "bierzmujących". Obaj podczas podróży misyjnej kładą ręce na chrześcijan, którzy niegdyś "byli ochrzczeni jedynie w imię Pana Jezusa", żeby ich serca zostały napełnione Duchem Świętym.

Duch Święty jako dar

Co dokonuje się podczas bierzmowania?

Podczas bierzmowania na duszy ochrzczonego chrześcijanina zostaje odciśnięte niezatarte duchowe znamię, które można otrzymać tylko raz i które takiego człowieka na zawsze naznacza jako chrześcijanina. Dar Ducha Świętego jest mocą z góry, dzięki której takt człowiek uwiarygodnia swoim życiem łaskę otrzyma n na chrzcie i staje się "świadkiem" Chrystusa.

Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: "Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twojego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie duszą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe". A Bóg mówi: "Tak, ufam ci, moje dziecko - i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i tym w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie na dobre i na złe".

Kto może zostać bierzmowanym i czego wymaga się od kandydata do bierzmowania?

Każdy chrześcijanin, katolik, którzy przyjął sakrament chrztu i jest w stanie łaski uświęcającej, może być dopuszczony do bierzmowania.

Stan łaski uświęcającej oznacza, że nie popełniło się żadnego grzechu ciężkiego (śmiertelnego). Przez grzech ciężki człowiek odłącza się od Boga i może znowu pojednać się z Bogiem jedynie poprzez spowiedź. Młody chrześcijanin, który przygotowuje się do bierzmowania, znajduje się w jednej z najważniejszych faz swojego życia. Powinien zrobić wszystko, aby całym sercem i umysłem pojąć wiarę; powinien sam i z innymi modlić się o Ducha Świętego; powinien wszelkimi sposobami pojednać się ze sobą, z ludźmi i z Bogiem, czemu służy spowiedź, która zbliża do Boga także wówczas, gdy nie popełniło się grzechu ciężkiego.

Tak jak świecę odpala się od płomienia innej, tak wznieca się wiarę od wiary.

ROMANO GUAROINI

A oto objawiła się dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela .... przez odradzającą i odnawiającą kąpiel w Duchu Świętym. Tt 3, 4-5


Komu wolno bierzmować?

Zazwyczaj Sakramentu Bierzmowania udziela biskup. W razie potrzeby biskup może wyznaczyć w swoim zastępstwie kapłana. W przypadku zagrożenia życia każdy kapłan może bierzmować.

Duchowość

Dlaczego potrzebujemy Ducha Świętego, gdy się modlimy?

Biblia mówi: "Gdy nie wiemy, jak mamy się modlić, Duch wstawia się za nami wołaniem bez słów"[Rz 8,26].

Modlić się do Boga można tylko z Bogiem. Przede wszystkim nie naszą zasługą jest, że nasza modlitwa rzeczywiście dociera do Boga. My, chrześcijanie, otrzymaliśmy Ducha Jezusa, który całkowicie pragnie tego, by zjednoczyć się z Ojcem: On jest całkowitą miłością, całkowitym wsłuchiwaniem się w drugiego, całkowitym rozumieniem siebie nawzajem, całkowitą wolą czynienia tego, co chce drugi. Święty Duch Jezusa jest w nas i mówi z wnętrza nas, gdy się modlimy. W gruncie rzeczy modlitwa to wypowiadane z głębi serca słowa Boga do Boga. Duch Święty pomaga modlić się naszemu duchowi. Dlatego powinniśmy nieustannie wołać: "Przybądź Duchu Święty, przyjdź i pomóż mi się modlić".

Dlaczego podczas modlitwy pomaga odwoływanie się do świętych?

Święci to ludzie rozpaleni ogniem Ducha Świętego. Podtrzymują ten Boży ogień w Kościele. Święci już w czasie swojego ziemskiego życia byli ludźmi żarliwej, wytrwałej modlitwy. W ich bliskości modli się łatwo. My nigdy nie adorujemy świętych, lecz powinniśmy przyzywać ich w niebie, aby wstawiali się przed tronem Boga za nami.

Wielcy święci dali początek specyficznym szkołom pobożności (duchowość), które podobnie jak barwy widma optycznego wszystkie wskazują na czyste światło Boże. Wszystkie one kładą nacisk na pewien określony, pierwotny element wiary, aby każdorazowo przez inną bramę prowadzić do wnętrza wiary i sedna oddania się Bogu. I tak duchowość franciszkańska kładzie nacisk na ubóstwo w duchu, benedyktyńska na uwielbienie Boga, a ignacjańska na wolną decyzję i nawrócenie. Określona duchowość, bliska człowiekowi zależnie od jego osobistych upodobań, jest zawsze szkołą modlitwy.

Duchowość

Formy pobożności w Kościele, które w różnoraki sposób wykształciły się z praktyki życia świętych, przepełnionej Duchem Świętym. Dlatego można mówić o duchowości benedyktyńskiej, franciszkańskiej czy dominikańskiej.

Przybądź, Duchu Święty, spuść z niebiosów wzięty światła Twego strumień. Sekwencja na Zesłanie Ducha Świętego

Gdy szukasz Boga i nie wiesz, od czego zacząć, ucz się modlić i zadawaj sobie trud codziennej modlitwy.

Św. MATKA TERESA

Mój bracie, czuję, że w niebie będę ci bardziej pomocna niż na ziemi.

ŚW. TERESA Z L1SIEUX na krótko przed swoją śmiercią do Q. Roullanda, misjonarza w Chinach

Nie wszyscy święci mają ten sam rodzaj świętości. Są tacy, którzy nigdy nie mogliby żyć razem z innymi świętymi. Nie wszyscy mają taką samą drogę. Ale wszyscy docierają do Boga.

ŚW. JAN MARIA VIANNEY



Myśli wyszukane o Duchu Świetym
          kwiatek

Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego,
który został nam dany. (Rz 5, 5).

Myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga,
dla poznania darów Bożych. (1Kor 2, 12).

        kwiatek
          kwiatek

Duch Święty: jeden i taki sam, niepodzielny, rozdziela łaski każdemu tak, jak chce. Schnące drzewo, gdy otrzyma wodę, wypuszcza pędy.

Tak samo grzesznik przyniesie owoce sprawiedliwości,

gdy przez pokutę stanie się godny daru Ducha Świętego.

Św. Cyryl Jerozolimski.

Czego bowiem dotknie Duch Święty to jest uświęcone i przemienione.

Św. Cyryl Jerozolimski.

         kwiatek
         kwiatek

Chrystus w Jordanie nie dla samego siebie przyjął Ducha Świętego, ale też raczej przyjął Go w sobie dla nas, a przez Niego spłynęły na nas także wszelkie dobra. Św. Cyryl Aleksandryjski.

Duch Święty daje nam powrót do raju, otwiera nam bramy niebios i czyni nas znowu przybranymi dziećmi Bożymi. On też daje nam udział w łasce Chrystusa i sprawia, że stajemy się synami światłości. Duch Święty jest zadatkiem przyszłej chwały.

Św. Bazyli Wielki.

         kwiatek
         kwiatek

Łasce Ducha Świętego obca jest ociężałość i zwlekanie.

Św. Ambroży.

Kiedy przemawia Duch Święty, to nie tylko złość słabnie,

ale i słabość nabiera mocy.

Św. Augustyn.

         kwiatek
          kwiatek

Dusza, która ma Ducha Świętego, rozsmakowuje się w modlitwie tak,

że znajduje czas na nią zawsze zbyt krótki,

nigdy nie traci świętej obecności Boga.

Św. Jan Maria Vianney.

Dla chrześcijan każdy dzień jest zesłaniem Ducha Świętego.

Orygenes.

         kwiatek