Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
||||
6 potkanie: ROK WIARY Wiara w nauczaniu Soboru Watykańskiego II |
|||||
Najważniejsze przesłanie Soboru Na pierwszy rzut oka decyzja Ojca Świętego może prowokować pytania. Dlaczego papież Benedykt XVI postanowił uczcić pięćdziesiątą rocznicę rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II, ogłaszając Rok Wiary? Dlaczego nie miałby to być Rok Miłości, Rok Nadziei czy Rok Pokoju? W pewnym sensie Ojciec Święty mógł wybrać każdą z cnót, gdyż podczas Soboru mówiono o nich wszystkich. Jeśli jednak przyjrzymy się bliżej dokumentom soborowym, ogłoszenie Roku Wiary wydaje się absolutnie uzasadnione. Wiara należy bowiem do głównego przesłania Soboru. Niemal z każdej strony dokumentów soborowych wyłania się Duch Święty, który wzywa Chcąc zrozumieć, czym jest wiara, spróbujmy uświadomić sobie, jak wyjątkowym zjawiskiem był Sobór Watykański II. Różnił się on bowiem pod wieloma względami od wszystkich innych soborów w dziejach Kościoła. Miłosierdzie zamiast potępienia Sobór Watykański II był pierwszym soborem powszechnym, na którym nie ogłoszono żadnej ekskomuniki. Poczynając od pierwszego soboru powszechnego w Nicei, z 325 roku, niemal wszystkie sobory potępiały kogoś lub coś. We wczesnym Kościele biskupi gromadzili się, by dojść do prawdy w najbardziej podstawowych kwestiach wiary, formułując dogmaty wiary i potępiając herezje, takie jak arianizm czy pelagianizm. Później potępiano protestantyzm, następnie modernizm. Podczas zgromadzeń soborowych biskupi precyzowali nauczanie Kościoła Na Soborze Watykańskim II nie potępiono żadnych heretyckich doktryn. Nie ekskomunikowano ani jednej osoby. Ten Sobór przyjął zupełnie inny sposób działania, zapowiedziany przez papieża Jana XXIII w przemówieniu inauguracyjnym: „Błędy zaledwie powstałe znikają niby mgła przed słońcem. Kościół stale się przeciwstawiał tym błędom. Wielokrotnie nawet potępiał je |
|||||
„Dzisiaj jednakże Oblubienica Chrystusa woli posługiwać się raczej lekarstwem miłosierdzia aniżeli surowością” Jan XXIII
|
|
||||
Jan XXIII wierzył, że w kolejnych epokach padło już wystarczająco wiele słów potępiających grzechy. Świat usłyszał jednak zbyt mało na temat pełnych nadziei obietnic, które stanowią samo sedno Ewangelii. Wezwał więc Kościół do głoszenia Ewangelii w zupełnie nowy sposób, tak by wykazywać związek prawd wiary z doświadczeniem zwyczajnych ludzi. Chciał, by Sobór Otwarcie na świat Był to również pierwszy sobór powszechny Kościoła katolickiego, który wziął pod uwagę opinie przedstawicieli innych religii chrześcijańskich. Do udziału w sesjach soborowych zaproszono anglikanów, prawosławnych, luteran, zielonoświątkowców i innych, dając im prawo wypowiadania swoich obserwacji i sugestii. Odchodząc od potępiania tych grup wyznaniowych, określanych niegdyś jako heretycy i schizmatycy, Ojcowie soborowi stwierdzili, że „zdobi ich imię chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu” (Dekret Ojcowie soborowi przyznali, że po między katolikami, prawosławnymi i protestantami wciąż występują poważne różnice w doktrynie i praktykach chrześcijańskich. Zobowiązali się jednak uczynić wszystko, co jest w ich mocy, aby uleczyć rozdarcia pomiędzy chrześcijanami, w tym także przyznać, że także na katolikach spoczywa część odpowiedzialności za istniejące rozłamy. Był to wreszcie pierwszy sobór, w którym uczestniczyli przedstawiciele świeckich, w tym także kobiet. Po raz pierwszy osoby świeckie, niebędące głowami państw, zostały zaproszone do udziału w obradach soboru, gdzie mogły wyrazić swoje zdanie. To nowe stanowisko zostało dodatkowo wzmocnione przez fakt, że soborowy dokument o Kościele podkreślił zasadniczą rolę świeckich Wszystkie te zmiany, zarówno w tonie, jak i w nauczaniu, miały istotne znaczenie dla Kościoła. |
|||||
|
„Dla Kościoła katolickiego nikt nie jest obcy, nikt wyłączony, nikt daleki. Każdy, do którego jest skierowane nasze pozdrowienie, jest powołany, jest - w pewnym sensie - tu obecny. Mówi to serce tego, który kocha” z przemówienia Pawła VI podczas uroczystości zamknięcia Soboru Watykańskiego II |
||||
Miejcie wiarę! Wszystkie te aspekty Soboru Watykańskiego II pokazują, do jakiego rodzaju wiary wzywa nas Bóg. Po pierwsze, przedkładając „lekarstwo miłosierdzia” ponad surowość, papież Jan XXIII wskazał na wiarę w moc Bożej miłości i współczucia. Wraz ze swoim następcą papieżem Pawłem VI, uczył nas wy chodzić do ludzi z miłością a nie potępieniem. Wzywał też do wiary w to, że Duch Święty ma moc objawiać innym Ewangelię przez nasze słowa i przez świadectwo życia. Po drugie, zmieniając nastawienie Kościoła do niekatolików, Sobór uczył nas wiary w dobre intencje i szlachetne pragnienia ludzi, którzy mają inne poglądy niż my. Podkreślał, że każdy, kto szuka Boga w uczciwości i prostocie serca, jest godzien naszego szacunku. Kazał nam wierzyć, Po trzecie, zapraszając świeckich do uczestnictwa w Soborze, Ojcowie soborowi zachęcają nas Wiara przenosząca góry W tym szczególnym roku Bóg wzywa nas do pogłębienia naszej wiary. Pragnie, byśmy uchwycili się jej z taką samą nadzieją i ufnością jak Ojcowie Soboru Watykańskiego II. Chce, byśmy oferowali innym „lek miłosierdzia” — wypowiadając do nich słowa nie potępienia i osądu, lecz obietnicy, solidarności i braterstwa. Chce, abyśmy dostrzegali w innych ludziach naszych braci (na podstawie „Słowa wśród nas” – medytacji na każdy dzień) |
|||||
Myśli wyszukane |
|||||
|
Człowiekowi, któremu brak czasu, trudno być szczęśliwym, ponieważ nie ma dostępu do takich sił i środków,
Ernest Jiinger
|
||||
Nie marnujmy czasu, czekając na niezwykłe przeżycia w naszym życiu modlitewnym, lecz żyjmy czystą wiarą, czuwając
Bł. Matka Teresa z Kalkuty
|
|
||||
|
Wzrastamy w łasce, stąpając po trzech stopniach:
Św. Bernard
|
||||
Szukajmy mądrości w sercu, mądrości, która jest z wiary.
Św. Bernard
|
|
||||
|
Odwiedzanie kościołów umacnia wiarę. Bolesław Prus |
||||
Poznanie części Prawdy rodzi pokusę wyrokowania o całej Prawdzie, której poznać nie sposób. Pieczołowite układanie całości z poznanych części na niewiele się przyda. Pozostaje wiara w Prawdę! Stefan Filipowicz SJ |
|
||||
|
Nie mogę uwierzyć, że wszystkie te cuda i przemyślnie urządzony świat to wytwór przypadku i chemii.
Renć Barjavel
|
||||
Eucharystia jest więc streszczeniem
z Katechizmu Kościoła Katolickiego
|
|
||||
|
Celem wiary, jak i wszystkich innych cnót, św. Tomasz z Akwinu |
||||
Człowiekowi potrzebne są nauki przyrodnicze,
Max Planek |
|
||||
|
Wiara to nic innego, jak forma posłuszeństwa;
Anonim
|
||||
Jeśli wierzysz w Boga, to On dokona połowy twych dzieł. Cyrus Curtis |
|
||||
|
Wiara pomaga modlić się, modlitwa pomaga wierzyć.
Basil Hume
|
||||
Wiara to sprawa umysłu, woli i serca.
Walter Kropp
|
|
||||
|
Ludzie żyjący wiarą widzą wszystko w innym świetle.
Lothar Zenetti
|
||||
Wierzyć znaczy otworzyć się na działanie Boga.
Martin Luther King
|
|
||||
|
Jeśli człowiek nie bierze pod uwagę Boga,
Anton Taubi
|
||||
Człowiek wiary pozostanie wierny prawdzie nawet wówczas,
Mahatma Gandhi
|
|
||||
|
Okazanie zaufania Bogu
z Katechizmu Kościoła Katolickiego
|
||||
Odkryłem, że wiara nie jest czymś, Georges Clouzot
|
|
||||
|
Przeto tak mówi Pan Bóg: „Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień dobrany, węgielny, cenny, do fundamentów założony. Kto wierzy, nie potknie się”. z Księgi Izajasza
|
||||
Dać człowiekowi wiarę to podwoić jego siły.
Gustave Le Bon |
|
||||
|
W porządku cnót moralnych grzech niewiary
św. Tomasz z Akwinu |
||||
Wiara i wyrachowanie
Yvette Bateau |
|
||||
|
Z wiarą w Boga i świadomością, że On nas kocha, łatwo możemy obejść się bez całej reszty.
Marta Robin |
||||