Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

4 grudnia 2023 r.

Nauka Społeczna Kościoła

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Czyń wszelkie dobro, jakie możesz, wszelkimi środkami, na wszystkie sposoby, we wszystkich miejscach, w każdym czasie, wobec każdego człowieka, tak długo jak tylko potrafisz.

 

 

JOHN WESLEY (1703-1791) Znane jako zasada Johna Wesley'a.

     

 

22. Dlaczego Kościół zajmuje się nauką społeczną?

 

Człowiek jest dogłębnie ISTOTĄ SPOŁECZNĄ. Zarówno w niebie, jak i na ziemi jest on zdany na wspólnotę. Bóg przekazał swojemu ludowi już w Starym Testamencie zasady społeczne i przykazania, według których można żyć dobrze i sprawiedliwie. Dzięki rozsądkowi człowiek potrafi odróżnić niesprawiedliwe warunki od sprawiedliwych, które są niezbędne do sprawiedliwego porządku społecznego. W Jezusie poznajemy, że sprawiedliwość zostaje spełniona dopiero w miłości. Współczesne wyobrażenia solidarności zostały zainspirowane przez chrześcijańską miłość bliźniego

 

23. Jakie są zadania katolickiej nauki społecznej?

 

Katolicka nauka społeczna ma dwa zadania:

1. Uwydatnianie zobowiązań do postępowania społecznego według sprawiedliwości, jak wynika to z Ewangelii.

2. Potępianie w imieniu sprawiedliwości wszystkiego, co w strukturach społecznych, gospodarczych czy politycznych sprzeciwia się przesłaniu ewangelicznemu.

 

Wiara chrześcijańska zajmuje jasne stanowisko w sprawie godności człowieka i wywodzi stąd stosowne zasady, normy i wartości, które umożliwiają wolny i sprawiedIiwy porządek społeczny. Jakkolwiek zasady nauki społecznej są jasne, muszą one być wciąż stosowane do aktualnych kwestii społecznych. Kościół staje się w zastosowaniu swojej nauki społecznej adwokatem szczególnie tych ludzi, którzy z różnych powodów nie mogą podnieść swoich argumentów i którzy są niejednokrotnie najbardziej dotknięci przez niesprawiedliwe struktury.

 

 

 

 

Człowiek jest ISTOTĄ SPOŁECZNĄ, gdyż prawidłowo może rozwijać się tylko w społeczeństwie; realizuje swoje potrzeby, żyjąc w społeczeństwie.

 

 

 

 

 

 

 

Wszyscy chrześcijanie, także pasterze, są wezwani, by troszczyć się o budowę lepszego świata. Mówimy o tym, ponieważ myśl społeczna Kościoła jest w pierwszym rzędzie pozytywna i konstruktywna, nadaje kierunek działaniu przemieniającemu, i w tym sensie nie przestaje być znakiem nadziei wypływającej z pełnego miłości serca Jezusa Chrystusa.

FRANCISZEK, EG 183 (EG – Ewangelii gaudium)

 

 

24. Kto właściwie określa, czym jest nauka społeczna Kościoła?

 

W powstawaniu nauki społecznej mają swój udział wszyscy członkowie Kościoła, stosownie do własnych zadań i charyzmatów. Zasady nauki społecznej zostały sformułowane w najważniejszych dokumentach Kościoła. Nauka społeczna jest oficjalną nauką całego Kościoła. Urząd Nauczycielski Kościoła - czyli papież i biskupi złączeni z nim we wspólnotę - nieustannie wpaja Kościołowi i ludzkości, jak powinno wyglądać społeczeństwo oparte na społecznej sprawiedliwości i pokoju.

 

25. Jak powstała nauka społeczna Kościoła?

 

Żaden człowiek, który słucha Ewangelii, nie może być obojętny wobec jej wymagań społecznych. Przez pojęcie "nauka społeczna" rozumie się te wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w kwestiach społecznych, które pojawiają się od czasu ogłoszenia encykliki „Rerum novarum” papieża Leona XIII. Wraz z XIX-wiecznym uprzemysłowieniem pojawiła się nowa "kwestia społeczna". Znaczna część ludzi nie była już zatrudniona w rolnictwie, tylko w przemyśle. Nie istniały wówczas ochrona pracownika, ubezpieczenia zdrowotne, prawa do urlopów; często zatrudniano dzieci. Powstawały związki zawodowe, które zajmowały się prawami pracowników. Dla papieża Leona XIII stało się jasne, że powinien zareagować na to w sposób nadzwyczajny. W swojej encyklice „Rerum novarum” naszkicował on zarys zasad sprawiedliwości społecznej. Od tego czasu kolejni papieże - odnosząc się do "znaków czasu" w duchu i tradycji „Rerum novarum” - wciąż reagowali na problemy dotyczące kwestii społecznych. Wypowiedzi, które zebrano na przestrzeni lat, nazywa się nauką społeczną. Obok ogólnokościelnego stanowiska, czyli wypowiedzi papieża, konsystorza czy też samej Kurii Rzymskiej, zawiera się w niej również szereg regionalnych stanowisk, np. wypowiedzi społecznych konferencji episkopatów w odniesieniu do nauki społecznej.

 

26. Dlaczego Kościół nie zajmuje się wyłącznie sprawami jednostek?

 

Czasami zarzuca się Kościołowi, że zajmuje się jedynie kwestią zbawienia pojedynczych ludzi. Rzeczywiście dla Boga ważny jest każdy pojedynczy człowiek. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi i niepowtarzalni. Mimo to każdy z nas, od urodzenia jest zdany na wspólnotę z innymi ludźmi. Możemy być szczęśliwi tylko przez dobre relacje z innymi. Już w opowieści o stworzeniu zostało powiedziane: .Potem rzekł Pan Bóg: «Nie jest dobrze, by człowiek był sam. Uczynię mu pomoc podobną do niego»" (Rdz 2, 18). Bóg interesuje się całościowym dobrem człowieka, a więc również tym, co pozwala mu się rozwijać przez różnorodne współdziałanie - we wspólnocie ludzkiej.

 

27. Dlaczego Kościół praktykuje solidarność?

 

Kościół niesolidarny byłby sprzecznością samą w sobie. Kościół jest miejscem, w którym objawia się ciągła solidarność Boga z człowiekiem. Miłość Boża powinna znaleźć we wspólnocie Kościoła swoją ludzką kontynuację i w końcu dotrzeć do każdego człowieka. W Kościele Bóg chce zgromadzić wszystkich ludzi: "Oto mieszkanie Boga z ludźmi" (Ap 21, 3). Kościół jest "znakiem i narzędziem" (Lumen gentium, 1) komunii wszystkich ludzi z Bogiem i między sobą. Bóg próbuje przez Kościół, który według wzoru swego Pana jest solidarny z bezsilnymi, ofiarami i biednymi naszych czasów, dotrzeć do ludzi wszystkich narodów i kultur, by im pomóc. Wszędzie, gdzie społeczeństwa chcą uczynić świat bardziej ludzkim, Bóg jest po ich stronie. Kościół jest zatem solidarny ze wszystkimi, którzy chcą nadać zbawieniu Boga ludzkie oblicze.

 

Urząd Nauczycielski Kościoła nie jest ponad słowem Bożym, lecz jemu służy, nauczając jedynie tego, co zostało przekazane. Z nakazu Bożego i przy pomocy Ducha Świętego pobożnie słucha on Bożego słowa, święcie strzeże i wiernie wykłada. I wszystko, co z tego jednego depozytu wiary czerpie, podaje do wierzenia jako objawione przez Boga.

Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym (Dei verbum, 10)

Niewidomi odzyskują wzrok, kulawi chodzą, trędowaci stają się czyści, głusi słyszą. Umarli zmartwychwstają, a ubogim jest głoszona dobra nowina.

Mt 11, 5

Miłość bliźniego jest fundamentem nauki społecznej Kościoła.

BENEDYKT XVI, CiV 2 (CiV – Caritas in veritate)

Wtedy Pan zapytał Kaina: „Gdzie jest twój brat Abel?". On na to: "Nie wiem. Czyż jestem stróżem mojego brata?".

Rdz 4, 9

Nie można już dłużej twierdzić, że religia powinna się ograniczać do sfery prywatnej i że istnieje tylko po to, by przygotować dusze do nieba.

FRANCISZEK, EG 182

Czy może kobieta zapomnieć o swym niemowlęciu? Czy może nie miłować dziecka swego łona? Lecz gdyby nawet ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!

Iz 49, 15

Największym darem, jaki człowiek może mieć pod niebem, jest móc dobrze żyć z tymi, z którymi przebywa.

bł. EGIDIUSZ Z ASYŻU (+1262), towarzysz św. Franciszka z Asyżu

Spotkają się Łaska i Wierność, ucałują się Sprawiedliwość i Pokój. Wierność wyrośnie z ziemi, a Sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Ps 85, 11-12

Kochajcie ubogich I nie odwracajcie się do nich plecami, bo kiedy odwracacie się do ubogiego plecami, odwracacie się od Chrystusa będącego w nim. On stał się głodny, nagi, bezdomny, żebyśmy mieli okazję Go ukochać.

św. MATKA TERESA z Kalkuty

 

 

 

 

28. Jak powiązane są nauka społeczna i wiara?

 

Nie każdy, kto angażuje się społecznie czy politycznie, jest od razu chrześcijaninem. Trudno jednak nazywać się chrześcijaninem i nie angażować się społecznie. Ewangelia wskazuje ludziom bardzo wyraźnie, by angażowali się na rzecz miłości, sprawiedliwości, wolności i pokoju. Kiedy Jezus głosi nadejście królestwa Bożego, uzdrawia i ratuje nie tylko poszczególnych ludzi. Wprowadza nową formę społeczności - królestwo pokoju i sprawiedliwości. Królestwo to wprawdzie może być ostatecznie wdrożone tylko przez samego Boga. Chrześcijanie powinni jednak dążyć do osiągnięcia lepszego społeczeństwa. Powinni budować miasto człowieka, "które jest bardziej ludzkie, ponieważ odpowiada bardziej królestwu Bożemu" (Kompendium nauki społecznej Kościoła, 63). Gdy jezus porównuje królestwo Boże do zakwasu, który powoli zakwasza całe ciasto (por. Mt 13,33), wskazuje drogę działania chrześcijan w społeczeństwie.

 

 

29. Czy kwestie społeczne mogą być ostatecznym celem Kościoła?

 

Nie. Kościół nie osiągnąłby ostatecznego celu swoich zamierzeń, gdyby istniało sprawiedliwe społeczeństwo. Zbawienie, które głosi Kościół, rozpoczyna się na ziemi: ratuje pojedynczego człowieka, odmienia relacje międzyludzkie, łagodzi rany społeczeństw. Zbawienie rozpoczyna się jako znak nadziei w sprawiedliwych strukturach społecznych już tu, na ziemi. Mimo to "nowe Jeruzalem" nie jest wynikiem starań i wysiłków ludzkich. Nawet gdy uczynimy wszystko, co w naszej mocy, to "nowe Miasto" zstąpi "z nieba od Boga" (Ap 21, 10) w nasze ziemskie warunki. Nastanie prawdziwego pokoju będzie darem Boga.

 

 

30. Czy Ewangelia jest tożsama z pomocą rozwojową?

 

Pomoc rozwojowa i głoszenie Ewangelii powinny się uzupełniać. Miłość bliźniego jest obok liturgii i przepowiadania wiary jednym z trzech podstawowych zadań Kościoła.

Gdyby Kościół ograniczył się jedynie do głoszenia Ewangelii, ignorując nędzne warunki życia ludzi, zdradziłby Jezusa, który uzdrawiał człowieka na ciele i duszy, przyjmując go w osobistej niepowtarzalności i potrzebach społecznych. Gdyby jednak Kościół skupił się jedynie na wspieraniu rozwoju społecznego, zdradziłby zarówno ostateczne przeznaczenie człowieka, który powołany jest do wiecznej jedności z Bogiem, jak również społeczne przeznaczenie człowieka, który jest członkiem Ciała Chrystusa. Odłączając przekaz społeczny od orędzia wiary, odrzuca się część Ewangelii.

 

31. Na ile Kościół może się mieszać w sprawy społeczne?

 

Zadaniem Kościoła nie jest zastępowanie państwa i polityki. Dlatego nie oferuje on żadnych technicznych rozwiązań problemów społecznych. Nie uprawia polityki, ale ją inspiruje przez Ewangelię. W encyklikach społecznych papieże rozwijali idee dotyczące takich tematów, jak zarobki, własność czy związki zawodowe, które mogą pomóc w budowie sprawiedliwego społeczeństwa. Bezpośredni wpływ na politykę mają tylko świeccy chrześcijanie, którzy sami chcą się nią zajmować. Wielu z nich ożywia swoim chrześcijańskim działaniem i ideami różnorodne grupy, stowarzyszenia i związki, które podejmują wysiłki na rzecz rozwiązywania istniejących problemów społecznych.

Przyjęcie pierwszego przepowiadania, które zaprasza, abyśmy pozwolili się kochać Bogu i kochali Go miłością, którą On sam nam przekazuje, wywołuje w życiu osoby i w jej działaniach pierwszą i zasadniczą reakcję: pragnie ona dobra innych i stara się je osiągnąć, ponieważ zależy jej na nim.

FRANCISZEK, EG 178

Tylko Bóg sam jest wybawieniem ludzkości Możemy w historii ostatnich stuleci zobaczyć, że w krajach, które Boga odrzuciły, nie tylko gospodarka została zniszczona, ale również dusze ludzkie.

BENEDYKT XVI, 5.02.2006

Jak to było w Kościele pierwotnym? Po czym inni rozpoznawali prawdziwych chrześcijan? Prawdziwych chrześcijan rozpoznawano po tym, że widzieli miłość, z jaką byli sobie nawzajem oddani.

św. MATKA TERESA

Kościół stara się być dla świata znakiem tej miłości, którą jest żywy Chrystus. Dlatego postrzega cel tej działalności nie tylko we wspomaganiu człowieka w biedzie doczesnej, lecz we wskazywaniu mu nadprzyrodzonego źródła miłości. Posługa miłości w Kościele ma na uwadze obronę wolności i godności człowieka.

KOMISJA EPISKOPATU POLSKI. List pasterski, Poznań 15.04.2006

Jak można głosić nowe przykazanie bez popierania razem ze sprawiedliwością i pokojem prawdziwego i braterskiego postępu człowieka.

PAWEŁ VI, Evangelii nuntiandi, 31

Radość i nadzieja, smutek i lęk ludzi w naszych czasach, szczególnie ubogich i wszelkich uciśnionych, są również radością i nadzieją, smutkiem i lękiem uczniów Chrystusa.

Sobór Watykański II, Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym, GS 1

 

 

 

32. Czy Kościół faworyzuje jakiś konkretny model społeczny czy polityczny?

 

Tak, Kościół promuje wolność i demokrację, ponieważ są one najlepszą gwarancją udziału wszystkich ludzi w dobrach społecznych i ochrony praw człowieka. Ojciec Święty Jan Paweł II tak o tym pisał: "Kościół docenia demokrację jako system, który zapewnia udział obywateli w decyzjach politycznych i rządzonym gwarantuje możliwość wyboru oraz kontrolowania własnych rządów, a także - kiedy należy to uczynić - zastępowania ich w sposób pokojowy innymi. Nie może zaś demokracja sprzyjać powstawaniu wąskich grup kierowniczych, które dla własnych partykularnych korzyści albo dla celów ideologicznych przywłaszczają sobie władzę w państwie. Autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej" (Jan Paweł II, Centesimus annus, 46).

 

33. Czy Kościół nie nadużywa swoich kompetencji, gdy wypowiada się na tematy społeczne?

 

Gdy Kościół wypowiada się na tematy społeczne, nie miesza się w nie swoje sprawy. Pojedynczy ludzie nie są własnością państwa, podobnie rodzina jako podstawowa komórka społeczna również nie jest jego własnością. Kościół, inspirowany Ewangelią, staje się rzecznikiem najbardziej osobistych praw człowieka i społeczności ludzkich. Kościół nie chce w ten sposób zdobywać władzy czy wpływów społecznych. Jednak ma obowiązek i prawo wypowiadać się w sytuacjach niesprawiedliwości, zagrażających życiu społecznemu.

 

34. Czy nauka społeczna jest systemem zamkniętym?

 

Nie, nauka społeczna nie jest gotową, wewnątrzteologiczną nauką specjalną, z poziomu której można oceniać kompleksowe zagadnienia społeczne, gospodarcze i polityczne. Nauka społeczna kładzie raczej nacisk na ciągły dialog z naukami politycznymi, gospodarczymi, przyrodniczymi, technicznymi czy społecznymi. W ten sposób nauka społeczna może lepiej rozumieć, analizować i wyjaśniać samego człowieka i związki międzyludzkie.

 

35. Czy nauka społeczna Kościoła zwraca się wyłącznie do chrześcijan?

 

Nauka społeczna nie zawiera niczego, czego nie dałoby sięI wywnioskować w sposób rozumowy. Papieże zawsze jednak podkreślali, że nauka społeczna Kościoła ma szczególne znaczenie dla wspólnoty wewnątrzkościelnej. Jako że nauka społeczna najważniejsze impulsy otrzymała z wiary w miłującego i sprawiedliwego Boga, opisuje ludzkie działanie w świetle Objawienia Bożego i ukazuje, że Boża obietnica zobowiązuje chrześcijan aktywności społecznej i czynienia dobra. Swoją nauką społeczną Kościół pragnie w każdym razie zainspirować wszystkich ludzi dobrej woli.

 

36. Czy nauka społeczna może się kiedykolwiek skończyć?

 

Życie społeczne było i jest, szczególnie teraz, naznaczone wyjątkową dynamiką i niesamowitym rozwojem na wszystkich poziomach. Dlatego również nauka społeczna Kościoła nie może być uważana za naukę zamkniętą i zakończoną. Choć opiera się na mocnym podłożu Ewangelii ze stałymi zasadami i wyobrażeniami, musi jednak wciąż na nowo odpowiadać na kwestie społeczne i wyzwania współczesności.

 

 

Materiały zostały opracowane na podstawie DoCat

Kiedy przyszli po komunistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież komunistą.

Kiedy przyszli po socjaldemokratów, nie protestowałem. Nie byłem przecież socjaldemokratą.

Kiedy przyszli po związkowców, nie protestowałem. Nie byłem przecież związkowcem. Kiedy przyszli po mnie, nikt nie protestował.

Nikogo już nie było.

MARTIN NIEMOLLER (1892-1984), teolog luterański i bojownik ruchu oporu przeciwko narodowemu socjalizmowi

Wtedy oni zapytają: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub spragnionym, przybyszem lub nagim, chorym lub w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?". Wtedy im odpowie: "Zapewniam was: Czego nie zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych, tego nie zrobiliście dla Mnie".

Mt 25, 44-45

Dlatego jeśli uda mi się pomóc żyć lepiej jednej osobie, to już wystarczy, aby uzasadnić dar mojego życia. Pięknie jest być wiernym ludem Boga. Osiągamy pełnię, gdy łamiemy bariery, a nasze serce napełnia się twarzami i imionami!

FRANCISZEK, EG 274

Dla ludzi wierzących świat nie jest owocem przypadku ani konieczności, ale planu Bożego. Z tego rodzi się obowiązek, jaki mają wierzący, by zespalać swe wysiłki z wszystkimi ludźmi dobrej woli, innego wyznania lub niewierzącymi, aby ten nasz świat rzeczywiście odpowiadał planowi Bożemu: by żyć jak rodzina pod okiem Stwórcy.

BENEDYKT XVI, CiV 57

Miłość jest upodobaniem w dobrym; dobro jest jedyną przyczyną miłości. Kochać to znaczy chcieć dobra drugiego.

TOMASZ Z AKWINU Suma teologiczna II-II,

Miłość jest upodobaniem w dobrym; dobro jest jedyną przyczyną miłości. Kochać to znaczy chcieć dobra drugiego.

TOMASZ Z AKWINU Suma teologiczna II-II, kw. 26, art. 6, 3

 

 

Kamienie milowe nauki społecznej Kościoła

 

Nazwa

Główne tematy i wypowiedzi

1891

LEON XIII, Encyklika Rerum novarum

(RN)

Pierwsza encyklika społeczna: o prawie własności, odrzuceniu walki klas, prawach słabych i godności ubogich, prawie robotników do tworzenia związków zawodowych.

1931

Pius XI, Encyklika Quadragesimo anno

(QA)

Encyklika z okazji 40-lecia Rerum novarum: postulat płacy, za którą rodzina jest się w stanie wyżywić, odrzucenie nieograniczonej, wolnej konkurencji, sformułowanie zasady pomocniczości.

1961

Jan XXIII,

Encyklika Mater et magistra

(MM)

Celem nauki społecznej Kościoła jest stworzenie prawdziwej wspólnoty, w której nie tylko będą zaspokajane potrzeby, ale również będzie wspierane poczucie godności każdego człowieka.

1963

Jan XXIII,

Encyklika Pacem in terris (PT)

Praca na rzecz pokoju i upowszechnianie praw człowieka jako główne zadanie Kościoła.

1965

Gaudium et spes (GS),

Konstytucja

duszpasterska

Soboru Watykańskiego II

Rozpoczyna daleko idący dialog z nowoczesną kulturą, gospodarką i społeczeństwem; społeczeństwo i jego struktury powinny być ukierunkowane na "postęp osoby ludzkiej" (GS 25).

1965

Deklaracja

Dignitatis humanae (OH)

Soboru Watykańskiego II

Uznanie wolności religijnej przez Kościół jako prawa, które jest zakorzenione w godności człowieka; celem jest ustanowienie wolności religijnej w konstytucjach państw na całym świecie.

1967

Paweł VI, Encyklika

Populorum progressio

(Pp)

Rozważania na temat wspólnego wysiłku na rzecz rozwoju wszystkich ludów na całym świecie oraz na rzecz globalnego pokoju.

1971

Paweł VI, List apostolski

Octogesima adveniens

(OA)

Z okazji jubileuszu 80-lecia Rerum novarum: poruszone zostaje wiele szczegółowych tematów, np. bezrobocie, problemy środowiska naturalnego i wzrostu demograficznego.

1981

Jan Paweł II,

Encyklika

Laborem exercens (LE)

Praca ludzka nie służy tylko nabywaniu dóbr, lecz ma szczególną godność; ma udział w godności osoby i jej chrześcijańskim  powołaniu.

1987

Jan Paweł II,

Encyklika

Sollicitudo rei socialis

(SRS)

20 lat po ogłoszeniu Populorum progressio ponownie poruszony zostaje temat rozwoju tak zwanych krajów Trzeciego Świata; rozwój nie może być rozumiany tylko w zakresie gospodarczym, lecz musi być ujęty kompleksowo, także w znaczeniu moralnym.

1991

Jan Paweł II,

Encyklika

Centesimus annus (CA)

Z okazji 100. rocznicy Rerum novarum i po upadku komunizmu zostaje doceniona demokracja i wolny rynek; jednakże rynek musi podlegać zasadzie solidarności.

2009

Benedykt XVI, Encyklika

Caritas in veritate (CiV)

Szczegółowe omówienie rozmaitych aspektów globalizacji na podstawie Populorum progressio.

2015

Franciszek: Encyklika

Laudato si (LS)

Druga encyklika papieża Franciszka porusza kwestie ratowania środowiska naturalnego w szerszej perspektywie prawa wszystkich ludzi do życia i wszechstronnego, godnego rozwoju.

 


Myśli wyszukane o Kościele

Dajmy Maryi zupełną wolność w posługiwaniu się nami na chwalę Jej Syna,

 jeżeli bowiem naprawdę do Niej należymy, nasza świętość jest pewna.

Miłości do Maryi możemy się nauczyć jedynie na kolanach, poprzez Różaniec.

Poprawmy nasz sposób odmawiania Różańca i prośmy Maryję, by nauczyła nas się modlić,

tak jak uczyła Jezusa przez wszystkie te lata, które spędził z Nią w Nazarecie.

Maryja jest Matką Kościoła i naszą Matką, wzorem czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i miłosierdzia. Otwórzmy drzwi naszych domów i domów naszych ubogich dla Maryi

Matka Teresa z Kalkuty

Gdy jesteśmy zalęknieni, czy sprostamy, czy podołamy, czy przejdziemy do przyszłości,

Kościół każe nam zwyciężać siebie w przedziwny sposób: samego siebie przezwyciężaj!

bł. Kardynał Stefan Wyszyński

Aby znaleźć męczenników, nie trzeba udawać się do katakumb czy

do Koloseum – męczennicy żyją teraz, w tak wielu krajach.

Chrześcijanie są prześladowani z powodu wiary.

W niektórych krajach nie mogą nosić krzyża – są za to karani.

Dziś, w XXI w., nasz Kościół jest Kościołem męczenników

Papież Franciszek

 

Widziałem, spowiadałem ludzi, którzy, zmęczeni do granic wytrzymałości,

klęczeli na bruku, i tam chyba ci ludzie zrozumieli, że są silni,

że są mocni właśnie w tej jedności z Bogiem, z Kościołem.

bł. Jerzy Popieuszko

 

Ileż jest w Kościele osób naprawdę żyjących Bogiem,

nieraz zupełnie zapomnianych, niezauważonych.

Takich, które na co dzień żyją Eucharystią.

Czy garnę się do świętości Kościoła, jaką jest Eucharystia?

 

ks. Jan Twardowski

Kiedy z własnej woli służymy ubogim, wyrażenie "z własnej woli" przypomina nam,

że musimy polegać na Boskiej Opatrzności. Darmo dostałeś, darmo daj.

To znaczy, że nie przyjmujemy pomocy rządowej, nie utrzymuje nas Kościół,

nie dostajemy wynagrodzenia. Dlatego musimy chronić zasadę "z własnej woli".

Nie pozwólmy innym odebrać jej nam lub jej zepsuć.

Matka Teresa z Kalkuty

Chrystus pragnął objawić się narodom.

Z chwilą, gdy przy Bożym Dzieciątku uklękli przedstawiciele różnych narodów,

rozpoczęło się dzieło Kościoła powszechnego, całego ludu Bożego.

Żłóbek dziecięcy Jezusa jest kołyską Kościoła powszechnego.

bł. Kardynał Stefan Wyszyński